Ljósadýrð loftin
gyllir
lítið hús yndi
fyllir
og hugurinn
heimleiðis leitar því æ
man ég þá er
hátíð var í bæ.
Ungan dreng
ljósin laða,
litla snót
geislum baðar.
Ég man það svo
lengi sem lifað ég fæ,
lífið þá er hátíð
var í bæ.
Hann fékk bók, en
hún fékk nál og tvinna,
hönd í hönd þau
leiddust kát og rjóð.
Sælli börn nú
sjaldgæft er að finna,
ég syng um þau
mitt allra besta ljóð.
Söngur dvín
svefninn hvetur,
systkin tvö geta
ei betur,
en sofna hjá
mömmu, ég man þetta æ,
man það þá er
hátíð var í bæ.
Ólafur Gaukur

|