Fiska og sjávardýra fróðleikur.
Fiskar
eru
hryggdýr sem dvelja í vatni og anda með
tálknum.
Flestir fiskar eru með
kalt blóð, en sumar tegundir
háfiska og
túnfiska eru með
heitt blóð. Af fiskum finnast yfir 29.000 tegundir, svo þeir eru
fjölbreyttasti hópur hryggdýra. Algengt er að skipta fiskum í
vankjálka (Agnatha,
t.d.
steinsugur),
brjóskfiska (Chondrichthyes
-
háfiskar og
skötur)
og
beinfiska (Osteichthyes).
Flokkunarfræðilega eru helstu hópar fiska af samhliða
þróunarlínum og innbyrðis tengsl milli tegunda eru mjög umdeild.
Fiskar eru af öllum stærðum, allt frá
16 metra
löngum
hvalháfum að
Schindleria brevipinguis sem er aðeins um 8
mm. Ýmsar óskyldar tegundir vatnadýra bera fisksheiti, s.s.
smokkfiskur, en þær eru ekki raunverulegir fiskar. Önnur
vatnadýr, eins og
hvalir,
líkjast fiskum en eru í raun
spendýr.
Þótt flestir fiskar lifi aðeins í
vatni og séu með kalt blóð þá eru undantekningar frá báðum þessara
einkenna. Fiskar úr nokkrum ólíkum hópum hafa þróað með sér
hæfileika til að lifa á landi um lengri tíma. Sumir þessara
láðs- og lagarfiska, eins og
eðjustökkullinn, geta lifað og farið um á landi í nokkra daga í
senn. Auk þess geta sumar tegundir fiska haldið háum líkamshita að
vissu marki. Innvermnir beinfiskar eru allir í undirættbálkinum
Scombroidei sem inniheldur meðal annars
geirnef og
túnfisk og eina tegund af „frumstæðum“ makríl (Gasterochisma
melampus). Allir háfiskar af
hámeraætt geta haldið jöfnum hita og vísbendingar eru um að
þessi hæfileiki sé til staðar í ættinni
Alopiidae (skottháfum).
Varmajöfnunin er mismikil eftir tegundum, allt frá geirnefnum sem
heldur aðeins hita á augum og heila, að túnfiskum og hámerum sem
halda jöfnum hita yfir 20°C fyrir ofan umhverfishita vatnsins. Þótt
innverming íþyngi efnaskiptunum er talið að hún feli í sér vissa
kosti eins og meiri samdráttarkraft vöðva, örari vinnslu í
taugakerfinu og hraðari
meltingu.
Fiskar eru mikilvæg fæða manna á
mörgum menningarsvæðum og
fiskveiðar eru stundaðar alls staðar þar sem fiska er að finna.
Í
fiskeldi eru
fiskar ræktaðir til manneldis. Vatnadýr eins og
skeldýr eru kölluð
skelfiskur í tengslum við
matargerð. Fiskar eru líka veiddir og ræktaðir til skemmtunar og
hafðir
til skrauts í garðtjörnum og
fiskabúrum.
Sú
vísindagrein sem rannsakar fiska sérstaklega heitir
fiskifræði en fiskar eru viðfangsefni ýmissa annarra fræðigreina
eins og
sjávarlíffræði,
vistfræði og
lífeðlisfræði.
Hafið hefur átt mikinn þátt
í því að móta Ísland
Á Íslands vefnum segir:
Hafið hefur átt mikinn þátt í
því að móta Ísland og lífsafkoma Íslendinga hefur verið tengd
hafinu gegnum aldirnar. Á fyrri hluta 20. aldarinnar komu næstum
90% af þjóðartekjum beint frá sjónum í formi afla og framleiðslu.
Þetta staðfestir hversu gjöful sjávarmiðin kringum landið hafa
verið. Hafstraumar sem innihalda næringarefni streyma upp undir
yfirborð sjávar þegar þeir rekast á neðansjávarkanta kringum
landið. Þar skapar sólarljósið og birtan, sem á sumrin er allt að
20 klukkustundir á sólarhring, ákjósanlegar aðstæður til að breyta
einfrumungum í þörunga með ljóstillífun í miklu magni. Dýrasvif
nærist á þörungunum og þar með allt vistkerfið, fiskar, hvalir og
fuglar. Á fiskasíðunum, sem eru neðar á þessu blaði, er fjallað um
helstu fisktegundir sem finnast hér við land. Um 320 tegundir hafa
fundist í hafsvæðinu umhverfis Ísland, margar af þeim sjaldgæfir
flækingar, en aðrar djúpsjávartegundir sem sjaldan veiðast. Hin
síðari ár hafa æ fleiri sjaldgæfar tegundir fundist, aðallega
vegna afkastameiri veiðarfæra, sóknar á dýpri hafsvæði og
umfangsmeiri hafrannsókna.
Tvær helstu nytjategundir á fyrri hluta 20. aldarinnar voru
þorskur og síld en á síðari hluta aldarinnar minnkaði
síldarstofninn verulega. Loðnuveiðar öðluðust þann sess sem
síldveiðar skipuðu áður og hefur loðnuaflinn stundum farið yfir
milljón tonn á ári. Um það bil 30 tegundir eru veiddar svo
einhverju nemi, en líklegt er að sú tala hækki eitthvað í
framtíðinni þar sem flestir fiskstofnar eru undir strangri
aflastýringu og sókn í nýja stofna því meiri en áður. Nýjasta
viðbótin við afla íslenskra sjómanna er túnfiskur en framtíðin mun
skera úr um hvort þar verður um áframhaldandi og arðbærar veiðar
að ræða.
Gullfiskar eru á um 5%
heimilum á íslandi.
Hundar næstvinsælastir á eftir köttum og eru á 8% allra heimila. Gullfiskar eru
á álka mörgum heimilum og tjaldvagnar, fellihýsi og hjólhýsi eða tæpum 5 %
heimila. Páfagaukar koma þar á eftir og svo hestar sem teljast til gæludýra í
rannsókn Hagstofunnar. Hamstrar koma á eftir hestunum í vinsældum og ekki er
minnst á önnur dýr. Kristinn Þorgrímsson, verslunarstjóri í Dýraríkinu, segir að
áhuginn fyrir óhefðbundnum gæludýr eins og froskum og salamöndrum sé að aukast
en landfroskar eru svo til nýir í sölu hér á landi.
|