Flóðhestar - GamanOgAlvara

Flóðhestar (Hippopotamus amphibius) eru stórhættuleg dýr og valda fleiri dauðsföllum í Afríku en nokkur önnur spendýr. Tölulegar upplýsingar um hversu margir láta lífið af völdum flóðhesta á hverju ári er á reiki, en talið er að það geti verið allt að 400 manns.

Þótt flóðhestar virðist silalegir eru þeir afar árásargjarnir og þola mjög illa óviðkomandi einstaklinga nærri hjörðinni. Langflestir þeirra sem láta lífið af völdum flóðhesta eru fiskimenn sem fara of nærri flóðhestunum á litlum bátum sínum.

Mörgum finnst sætt að sjá flóðhesta "geispa". Þetta er þó ekki geispi heldur ógnun þar sem flóðhesturinn sýnir öflugar tennurnar.

Vaxandi mannfjöldi í álfunni hefur orðið til þess að sífellt fleiri árekstrar eiga sér stað milli flóðhesta og manna. Þetta hefur leitt til aukins manntjóns þar sem farið er þrengja verulega að búsvæðum flóðhesta á stórum svæðum víða í álfunni.

Ferðamenn sem heimsækja þjóðgarða álfunnar er venjulega varaðir við því að tjalda við árbakka þar sem flóðhestar halda sig, en þeir eiga það til að labba beint yfir tjöld og annað sem verður á vegi þeirra þegar þeir fara af beitarhögum á kvöldin.

Í Afríku lifa tvær tegundir flóðhesta, fljótaflóðhesturinn (Hippopotamus amphibius), stundum kallaður Nílarflóðhesturinn og dvergflóðhesturinn (Choeropsis liberiensis). Sá fyrrnefndi er mun stærri eða allt að 3 tonn að þyngd. Dvergflóðhestar vega aftur á móti aðeins frá 160 til 280 kg. Flóðhestar eru algengir nú á dögum á verndarsvæðum og þjóðgörðum í sunnanverðri Afríku. Áður fyrr voru þeir hins vegar algengir um alla álfuna og einnig í Asíu og Evrópu.

Flóðhestar eru mjög vel aðlagaðir að lífi í vatni. Eyru, augu og nasir eru staðsett efst á hausnum þannig að dýrið getur haldið þeim upp úr vatninu. Þegar dýrin kafa lokast eyru og nasir dýrsins til að hindra að vatn flæði inn. Þrátt fyrir mjög svo klunnalega líkamsbyggingu eiga þeir auðvelt með allar hreyfingar í vatninu. Flóðhestar eru næturdýr. Að næturlagi fara dýrin upp á bakka fljóta og vatna til að éta jurtir. Fullvaxið karldýr getur étið allt að 70 kg af jurtum á einni nóttu! Húð dýranna er viðkvæm fyrir þurrki og til að verjast honum seyta kirtlar í húð dýranna bleiklituðu efni sem heldur húðinni rakri.

Ein kenningin er sú að fyrir tugþúsundum eða jafnvel hundruðum þúsunda ára hafi flóðhestar eða forfeður þeirra leitað í vötn og fljót til að vernda sig og ungviði sitt gegn rándýrum. Í fyllingu tímans hafi dýrin aðlagast þessu vota búsvæði sífellt betur, eins og yfirbragð dýranna gefur til kynna. Ekki eru allir vísindamenn sammála þessari kenningu. Sumir hafa haldið því fram að flóðhestar (eða forfeður þeirra) hafi í árdaga leitað í vatnið til að verjast hinum mikla hita sem er yfir daginn. Dýrin notuðu þá svalasta tíma sólarhringsins til að fara upp úr vatninu og næra sig. Á þeim tíma eru rándýr eins og ljón og hýenur hvað virkust. Í Asíu þar sem flóðhestar voru áður mjög útbreiddir voru það tígrisdýr og hlébarðar sem höfðu líkamlega burði til að drepa flóðhestakálfa.