 Saga ein segir af
ungum manni sem var að íhuga framtíð sína og hvaða stefnu hann
ætti að taka með lífið sitt. Þar sem hann sat á bekk einum í
almenningsgarði verðum honum litið á íkorna í tré fyrir ofan
sig. Íkorninn virðist vera að gera sig reiðubúinn að stökkva á
grein á öðru tré sem virtist þó vera of langt í burtu til að
hann gæti náð stökkinu. Eins og maðurinn hafði búist við náði
íkorninn ekki stökkinu, en lenti þó á grein örlitlu neðar og
klifraði síðan að markinu og allt gekk vel.
Eldri maður sem sat
þarna á hinum enda bekkjarins sagði: „Fyndið, ég hef séð
hundruð þeirra hoppa svona, sérstaklega þegar það eru hundar
í kring og þeir komast ekki niður á jörðina. Margir ná ekki að
hoppa beint að markinu, en ég hef aldrei séð neinn tapa á því
að reyna... ætli þeir þurfi ekki að taka áhættuna ef þeir
vilja ekki eyða lífinu í sama trénu.“
Ungi maðurinn
hugsaði þá:
Fyrst að íkorninn er tilbúinn að taka áhættu ætti ég þá ekki
að vera það líka? Hann ákvað þá að taka þá áhættu sem
hann hafði hugsað um og endaði í stöðu sem var betri en hann
hafði þorað að láta sig dreyma um. |
