í hellisskúta
hátt í bláum fjöllunum
sem hæfir sjálfsagt fáum nema
tröllunum.
Grýla í potti hrærir þar við hlóðirnar
og hendir sauðataði inn í glóðirnar.
Og Leppalúði húkir þar í húminu
honum líður alltaf best í rúminu.
En bráðum úti í dimmu skoti heyrist hark
háir geispa, rifrildi og fótaspark.
Eftir svefninn valtir, stirðir,
vaknaðir
vappa út á gólfið jólasveinarnir.
Þegar stundin styttast fer að jólunum
staulast þessir karlar fram úr
bólunum.
Þá lifnar yfir piltunum og léttist geð
þá langar jólaköttinn að vera með
og ná í eitthvað hnossgæti í húsunum
því hann er orðinn dauðleiður á
músunum.
Þeir tygja sig til ferðar,hjá Grýlu fá
þeir graut
gráðugir þeir éta og halda svo á
braut.
Allir vita að kraftur er í köllunum
þeir koma einn á hverjum degi úr
fjöllunum.
Í rökkurbyrjun laumast þeir að húsum
heim
og hvæsandi fer jólakisi á eftir þeim.
Úr eldhúsunum margt í þeirra maga fer
og mörgum finnst þeir undarlega haga
sér.
*Kemur 12. des* Stekkjastaur *Fer 25. des.*
Stekkjastaur í fjárhúsunum flæktist um
friðurinn var úti þá hjá kindunum.
Óskaplega gaman honum þótti það
en þá kom hrúturinn að gá hvað væri
að.
Reiður yfir ónæðinu renndi karlinn á
og ræfillinn hann Stekkjastaur í
forinni lá.
*Kemur 13. des* Giljagaur *Fer 26. des*
Giljagaur hann læddist inn í fjósið fór
og fannst honum þar boli geysistór.
Hann gáði í alla kima en fann ekkert
fólk
og fór þá strax að reyna að ná sér í
mjólk.
Hann teygði sig í spena og mjólk í
lófann lak
það líkaði ekki kúnni og fót í hann
rak.
*Kemur 14. des* Stúfur *Fer 27. des*
Stúfur greyið alltaf var í önnunum
ágirnd mikla hafði sá á pönnunum
tiplandi á litlum fótum leikinn var
að laumast inn í búrið þar sem steikin
var.
Úti í horni beið hann þar sem enginn
sá
eftir því að pönnu væri hægat að ná.
*Kemur 15. des* Þvörusleikir *Fer 28. des*
Þvörusleiki fannst til byggða leiðin löng
langur er og mjór eins og fánastöng.
Hann flýtti sér í myrkrinu að finna
pott
og fór að sleikja þvöruna og þotti
gott.
Af græðginni það ekki skyldi undra mig
þó einhvert sinn á tungunni hann
brenndi sig.
*Kemur 16. des* Pottasleikir *Fer 29. des*
Laginn gamli Pottasleikir löngum var
hann langaði svo gríðarlega í
skófirnar.
Pottunum af kvenfólkinu kippti hann
og kepptist við að skafa úr þeim allt
sem fann.
Og lengi hann við pottana suma sat
sjálfsagt hefur komið á þá marga gat.
*Kemur 17. des* Askasleikir *Fer 30. jan*
Askasleiki gjarnan seint að garði bar
hann gægðist inn í húsin þar sem
borðið var
og heilmikið þá kættist alltaf
karllanginn
ef krakkaflóninn borðuðu ekki matinn
sinn.
Því Askasleiki langaði í leifarnar
hann læddist inn og sleikti það sem
eftir var.
*Kemur 18. des* Hurðaskellir *Fer 31. des*
Út við dyrnar Hurðaskellir hokinn sat
hann var alltaf laginn við að gera at.
Seint á kvöldin karlinn hafði unum af
ónæði að gera meðan fólkið svaf.
Og nokkuð oft svo harkalega hurðin
skall
að hundarnir þeir flúðu upp á
stigapall.
*Kemur 19. des* Skyrgámur *Fer 1. jan*
Skyrgámur var gráðugur í góðan mat
gjarnan uppí rjáfri úti í búri sat
og þegar búrsins loksins sá hann
lokast dyr
þá laumaðist hann niður og fékk sér
skyr.
Af skyrinu hann útmakaður allure var
einkum var þó skeggið flekkótt hér og
þar.
*Kemur 20. des* Bjúgnakrækir *Fer 2. jan*
Bjúgnakrækir
greyið sífellt svangur var
og sá var ekki lengi niður byggðirnar.
Aldrei neitt á bæjum hann betra fékk
en bjúga sem í loftinu á nagla hékk.
Fyrir jólin víða hann um byggðir bar
og bjúgum frá fólki stal hann
allstaðar.
*Kemur 21* Gluggagægir *Fer 3. jan*
Gluggagægir feiknalega forvitinn
á flesta bæi kom hann og leit þar inn.
Á glugganum hann fáránlega fetti sig
ef fólkið sá hann hló hann bara og
gretti sig.
Og börnin undir rúmin sín flúðu fljótt
því fésið á karlinum var heldur ljótt.
*Kemur 22. des* Gáttaþefur *Fer 4. jan*
Gáttaþefur kunni að nota nefið sitt
og nýtti sér það til að finna þetta og
hitt.
Á lyktinni hann inn á fjöllin fundið
gat
hvar fljótastur hann væri að ná í
jólamat.
Út úr hríðaréljunum hann birtist brátt
og borðaði svo nefinu í hverja gátt.
*Kemur 23. des* Ketkrókur *Fer 5. jan*
Ketkrókur var lipur með sinn langa krók
hann lagðist upp við strompinn þegar
dimma tók.
Niður um strompinn kíkti hann og
kjötið sá
krókinn lét hann vaða örsnöggt niður
þá.
Í öllum bænum kváðu þá við köll og
hróp
en Ketkrókur með jólamatinn burtu
hljóp.
*Kemur 24. des* Kertasníkir *Fer 6. jan*
Kertasníkir laðaðist að ljósinu
og laumaðist á jólunum úr fjósinu.
Hann starði heim á kertin sem kveikt
var á
og krakkana sem hlupu með þau til og
frá.
Svo faldi hann sig inni þar sem enginn
sá
og óðara hann búinn var í kerti að ná.
