Hér er gömul yndisleg saga af feðginum.

Maður nokkur refsaði 3ja ára gamalli dóttur sinni fyrir það að eyða heilli rúllu af gylltum pappír. Ekki var mikið til af peningum og reiddist hann þegar barnið reyndi að skreyta lítið box til að setja undir jólatréð.

Engu að síður færði litla stúlkan föður sínum boxið á jóladagsmorgun og sagði: "Þetta er handa þér pabbi". Við þetta skammaðist faðir stúlkunnar sín fyrir viðbrögð sín daginn áður. En reiði hans gaus upp aftur þegar hann áttaði sig á því að boxið var tómt. Hann kallaði til dóttur sinnnar, "veistu ekki að þegar þú gefur einhverjum gjöf, þá á eitthvað að vera í henni?"

Litla stúlkan leit upp til pabba síns með tárin í augunum og sagði: "Ó pabbi boxið er ekki tómt. Ég blés fullt af kossum í það. Bara fyrir þig pabbi." Faðirinn varð miður sín. Hann tók utan um litlu stúlkuna sína og bað hana að fyrirgefa sér.

Það er sagt að mörgum árum seinna, þegar faðir stúlkunnar lést, og hún fór í gegnum eigur hans hafi hún fundið gyllta boxið frá því á jólunum forðum við rúmstokkinn hans, þar hafði hann haft það alla tíð; þegar honum leið ekki vel gat hann tekið upp ímyndaðan koss og minnst allrar ástarinnar sem barnið hans hafði gefið honum og sett í boxið.

Í vissum skilningi höfum við allar lifandi mannverur tekið á móti gylltum boxum frá börnunum okkar, fjölskyldum og vinum, fullum af skilyrðislausri ást og kossum. Það getur enginn gefið dýrmætari gjöf.

Í dag skaltu gefa þér augnablik og njóta stórrar handfylli af minningum. Og mundu að þær verma hjarta þitt og bráðna þar, en ekki í höndum þínum

Set hér aðra góða:

Nóttin sem beljurnar töluðu

Einu sinni var drengur sem hét Helgi og hann var mjög myrkvælinn.

Hann þurfti oft að fara út í fjós að gá að beljunum sem hann hræddist mjög en fór samt fyrir mömmu sína.

Dag einn fór hann að gá að Skjöldu sem var að bera.

Þegar hann kemur inn í fjós heyrir hann beljurnar tala,hann verður hræddur og hleypur heim og segir mömmu sinni að beljurnar séu brjálaðar því þær tali saman.
Mamma hans segir honum að hætta þessu bulli og vera úti í fjósi á meðan Skjalda sé að bera. Helgi hlýðir því. 

Hann fer því aftur út í fjós en er samt mjög hræddur vegna þess sem hann sá út í fjósi rétt áður.

Hann læðist inn en beljurnar sjá hann strax og kalla á hann. Þær segja honum að vera ekki hræddan og vilja segja honum leyndarmál lofi hann að segja engum frá. Helgi lofar því.

Þær segja honum að á Jónsmessunótt sé eina nóttin á ári sem þær tali saman og hafi frá mörgu að segja þess vegna var svona mikill hávaði áðan þegar hann kom að gá að Skjöldu og við svo búið heyrði hann Skjöldu kalla að það væri kominn nýr kálfur í heiminn.
Helgi hljóp heim og náði í mömmu sína sem fór strax út í fjós og Helgi lofaði að segja engum frá því sem hann heyrði þennan dag.

Jón Borgar þorgrímsson