Jólasveinarnir þrettán.
Fannst best að sjúga ærnar en var með staurfætur svo það gekk heldur erfiðlega.
Hafði yndi af mjólkurfroðunni og hélt sig mest í fjósinu.
Var lítill og snaggaralegur og fannst dásamlegt að kroppa
leifarnar af pönnunum. Sérstaklega ef þær voru vel viðbrenndar.
Mjór eins og girðingarstaur og þótti ekkert betra en að
sleikja þvörur sem notaðar voru til að hræra í pottum.
Hirti óhreinu pottana úr eldhúsinu og skóf þá að innan með
puttunum. Þeir þurftu engan þvott eftir þá meðferð.
Stal öskum fólksins, faldi sig með þá og skilaði ekki aftur
fyrr en þeir voru tómir.
Fannst ekkert skemmtilegra en að skella hurðum og notaði
til þess hvert tækifæri sem gafst.
Ægilegur rumur sem þefaði uppi skyrtunnurnar og át þar til
hann stóð á blístri.
Fimur við að klifra uppi í rjáfri og stal þar reyktum
hrossabjúgum.
Gægðist inn um hvern glugga til að reyna að koma auga á
eitthvað sem hann gæti hnuplað.
Með sitt heljarstóra nef gat hann fundið lykt af nýsteiktu
brauði langar leiðir og runnið þannig á sinn uppáhaldsmat, laufabrauð.
Stakk löngum stjaka með króki á niður um strompana til að
krækja í kjötlærin sem héngu í eldhúsloftinu.
Þótti góð tólgarkerti og átti í miklu sálarstríði af því hann gat ekki bæði horft á fallegan logann af þeim og borðað þau. |
||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||