Hvernig þróuðust fuglar:
Á Vísindavefnum segir:
Löngum hefur verið talið að fuglar væru þróaðir frá
svonefndum boleðlum (Thecodontia), en þær voru uppi á Perm- og
Tríastímabilum og dóu út fyrir um það bil 208 milljónum ára. Einnig var þá
talið að báðir ættbálkar risaeðla, eðlungar (Saurischia) og fleglar
(Ornithischia), ættu uppruna sinn að rekja til boleðla.
Því var álitið að fuglar og risaeðlur ættu sameiginlegan uppruna hjá
boleðlum (lesa má um boleðlur í svari sama höfundar við spurningunni Hvernig varð fyrsta risaeðlan til?).
Hins vegar hafa sífellt fundist fleiri leifar þessara dýra og nú er svo
komið að flestir fræðimenn telja að fuglar séu frekar þróaðir frá
risaeðlum og þá helst þrítáungum (Theropoda), en það er elsti hópur
eðlunga.
Sá hópur þrítáunga sem flestir fræðimenn líta til í dag þegar reynt er að
rekja uppruna fugla hefur verið nefndur stinnhalar (Tetanurae).
Fagurkjálki (Compsognathus) eða þvengeðla, eins og hún er oftast
nefnd á íslensku, er einnig talinn þróaður frá þessum hópi þrítáunga (sjá
svar Jóns Más Halldórssonar um þvengeðlu). Þvengeðla er af
svipuðum aldri og öglir (Archaeopteryx), sem er einna best þekktur
frumfugla.
Það
sem öglir hefur fram yfir þessar eðlur er fyrst og fremst fiðrið, en för
eftir fjaðrir bæði á búk og rófu hafa fundist með öðrum leifum öglisins. Í
hauskúpugerð, tönnum og beinagrind eru dýrin öll mjög lík. Öglir hefur
vart getað flogið, heldur aðeins svifið, enda var enginn kjölur (carina)
á brjóstbeininu. Slíkur kjölur er áberandi hjá fleygum nútímafuglum og er
hald fyrir sterka vöðva út í vængina. Bein öglisins voru ekki nærri því
eins hol að innan eins og bein fleygra nútímafugla þannig að dýrið hefur
verið þyngra fyrir vikið, en talið var að hann hafi verið um 25 cm á hæð
þegar hann stóð uppréttur.
Í lendarbyggingu er öglir eins konar millistig milli skriðdýra annars
vegar og flegla og fugla hins vegar. Hjá öllum skriðdýrum, nema fleglum,
snýr lífbeinið (pubis) fram, en þjóbeinið (ischium) aftur
eins og hjá eðlungum. Hjá fleglum og núlifandi fuglum liggja þessi bein
saman og snúa aftur í dýrið, en efsti hluti lífbeinsins er oft langur og
snýr fram (praepubis), sjá skýringarmynd.
Hjá ögli snýr lífbeinið að vísu aftur, en það lá ekki upp við þjóbeinið.
Flestir fræðimenn líta á þessa lendargerð sem „skriðdýrslend“ (saurischian),
sem er að vísu að breytast í „fuglslend“ (ornithischian), en sú
breyting er ekki að fullu um garð gengin. Því telja flestir fræðimenn nú á
dögum að hjá fuglum og fleglum hafi átt sér stað samhliða (parallel)
þróun í lendaruppbyggingu frekar en að fuglar séu þróaðir frá fleglum, en
hjá þeim má sjá fleiri fuglseinkenni eins og til dæmis goggmyndun í
kjálkum og rýrnun og fækkun tanna.
Á íslandi verpa
að staðaldri
Á íslandi verpa að staðaldri 75 tegundir fugla og nokkrar
að
auki verpa hér stöku sinnum þegar sá gállinn er á þeim, þó þeim gangi
treglega að nema land varanlega segir á vef náttúrufræðivef íslands.
Ísland er afar mikilvægur viðkomustaður á farleið nokkurra
fuglategunda, gæsa og vaðfugla, milli varpstöðva á Grænlandi og í Kanada
og vetrarstöðva í Evrópu. Þá berast til landsins, einkum á fartímum vor og
haust, fjöldamargar tegundir flækingsfugla, bæði úr austri og vestri.
Ýmsir hánorrænir fuglar halda hér til að vetrarlagi. Til þessa hafa með
vissu sést alls um 370 tegundir fugla á landinu og á hverju ári sýna sig
nýjar tegundir.
Þó fuglafána landsins sé ekki tegundarík er hún einstök að ýmsu leyti.
Hér eru mjög stórir stofnar margra tegunda sjófugla, vaðfugla og andfugla,
jafnvel svo stórir að verulegan hluta heimsstofnsins er hér að finna.
Ísland
státar ekki af fjölskrúðugri varpfuglafánu.
Á Nat.is vefnum segir svo:
Ísland
státar ekki af fjölskrúðugri varpfuglafánu. Hér hafa aðeins sézt u.þ.b.
270 tegundir fugla, u.þ.b. 85 þeirra eru varpfuglar eða hafa reynt varp og
u.þ.b. 12 eru vetrargestir eða reglulegir flækingar. Hinar tegundirnar
koma hingað fyrir tilviljun eða eru óreglubundnir gestir, aðallega
spörfuglar frá Evrópu. Fjöldi varpfuglategunda er lítill miðað við önnur
Evrópulönd, en einstaklingafjöldi sumra tegunda er slíkur, að hann gerir
meira en að jafna út mismuninn (Lundi, langvía, stuttnefja). Margar
tegundir tóku sér búsetu hérlendis á 20. öldinni, s.s. skeiðönd, skúfönd,
toppönd, sílamávur, síldarmávur, hettumávur, brandugla og stari.
Margar tegundir hafa reynt landnám án verulegs árangurs, s.s. blesönd,
vepja, svala, gráþröstur o.fl. Það er óhætt að fullyrða, að landið er
langt í frá fullnumið í dýrafræðilegum skilningi miðað við núverandi og
jafnvel hlýnandi loftslag. Margar hinna algengu fuglategunda eins og
stokkönd, lóa, sandlóa, spói, stelkur, hrossagaukur, svartbakur,
hettumávur, kría, þúfutittlingur, steindepill og hrafn finnast um allt
land, nema e.t.v. á hálendinu. Aukin skógrækt víða um land laðar til sín
ýmsar tegundir fugla, sem ella fyndust ekki á landinu, og líklega á
spörfuglategundum eftir að fjölga eftir því sem skóglendi stækka.
Bezti tíminn til fuglaskoðunar hérlendis er seinni hluti maí og fyrstu
þrjár vikurnar í júní. Flestir varpfuglar landsins eru farfuglar, sem
yfirgefa landið mismunandi snemma eða seint, og sumir vetrargestanna koma
þegar í ágúst. Spörfuglar sjást einkum í Reykjavík og öðrum þéttbýlum
svæðum á landinu. Lítill hluti þrastarstofnsins á hér vetursetu og þá eru
auðnutittlingar talsvert áberandi. Músarindillinn sést oft við
sjávarsíðuna og í Reykjavík. Þúsundir snjótittlinga sækja í byggð á
veturna og oft eltir smyrillinn þá þangað. Fálkinn sést oft við ströndina
á veturna og líka í bæjum, einkum þegar rjúpnastofninn er í lægð. Grá- og
svartþrestir eru algengir vetrargestir og hrafninn er áberandi á sama tíma
í byggð.
Sílamávurinn er eina mávategundin, sem hverfur algerlega á veturna. Hann
flýgur suður í oktober og nóvember, þegar bjartmávurinn kemur frá
varpstöðvunum á Vestur-Grænlandi. Vaðfuglar, sem þrauka hér veturinn, eru
aðallega á suðvestur- og suðausturströndinni, en sendlingurinn er
algengastur þeirra. Tildra og tjaldur eru mjög algengir vetrarfuglar á
höfuðborgarsvæðinu. Hrossagaukur, rauðbrystingur og sanderla eru
sjaldgæfari á veturna. Fjöruspói, lappajaðrakan og rúkragi eru meðal
reglulegra vetrargesta og grálóa sést hér um bil árlega. Himbrimi og
lómur halda sig aðallega á sjó fyrir sunnan land á veturna. Margar
andategundir eru farfuglar en æ fleiri hafa hér líka vetursetu, s.s.
urtönd, rauðhöfðaönd, duggönd og skúfönd, sem sést árlega við Reykjanes.
Húsöndin er staðfugl og hávellan er algeng á sjónum umhverfis landið á
veturna. Straumöndin heldur sig aðallega á sjónum á veturna, helzt í
úfnum sjó. Æðarfuglinn er all umhverfis landið árið um kring.
.
Fuglar landsfjórðunga
Hér fyrir neðan er nánar á Nat vefnum um
einstaka fugla.
Varpfuglar á íslandi
Á fuglavefnum
er góðar myndir og góð umsögn um marga þá fugla sem verpa á íslandi.
Álft |
Álka |
Auðnutittlingur |
Brandugla |
|
|
|
|
Dílaskarfur |
Duggönd |
Fálki |
Fýll |
|
|
|
|
Grágæs |
Haförn |
Hávella |
Heiðagæs |
|
|
|
|
Heiðlóa |
Hettumáfur |
Himbrimi |
Hrafn |
|
|
|
|
Hrossagaukur |
Húsönd |
Jaðrakan |
Kjói |
|
|
|
|
Kría |
Langvía |
Lómur |
Lóuþræll |
|
|
|
|
Lundi |
Margæs |
Maríuerla |
Músarrindill |
|
|
|
|
Óðinshani |
Rauðbrystingur |
Rita |
Rjúpa |
|
|
|
|
Sanderla |
Sandlóa |
Sendlingur |
Sílamáfur |
|
|
|
|
Silfurmáfur |
Skógarþröstur |
Skúfönd |
Skúmur |
|
|
|
|
Smyrill |
Snjótittlingur |
Spói |
Stari |
|
|
|
|
Steindepill |
Stelkur |
Stokkönd |
Stuttnefja |
|
|
|
|
Súla |
Svartbakur |
Teista |
Tjaldur |
|
|
|
|
Toppönd |
Æðarfugl |
Þúfutittlingur |
|
|
|
|
|
|
|
|
Fuglar á
válista:
Tegundir útdauðar
í náttúrunni
Geirfugl Pinguinus impennis Dó út 1844
Tegundir útdauðar sem varpfuglar í Íslenskri náttúru
Haftyrðill (Alle alle) hætti varpi á Íslandi um 1995
Keldusvín (Rallus aquaticus) hætti varpi á Íslandi um 1970
Tegundir í bráðri hættu
Brandönd (Tadorna tadorna) Lítill stofn, 50 fuglar
Fjöruspói (Numenius arquata) Lítill stofn, 50 fuglar
Gráspör (Passer domesticus) Lítill stofn, 50 fuglar
Skutulönd (Aythya ferina) Lítill stofn, 50 fuglar
Snæugla (Nyctea scandiaca) Lítill stofn, 50 fuglar
Strandtittlingur (Anthus petrosus) Lítill stofn, 50 fuglar
Tegundir í hættu
Haförn (Haliaeetus albicilla) Lítill stofn, 250 fuglar
Helsingi (Branta leucopsis) Lítill stofn, 250 fuglar
Húsönd (Bucephala islandica) Lítill stofn, takmörkuð
útbreiðsla, samfelld fækkun, 2500 fuglar
Skeiðönd (Anas clypeata) Lítill stofn, 250 fuglar
Þórshani (Phalaropus fulicarius) Lítill stofn, hefur fækkað,
250 fuglar
Tegundir í yfirvofandi hættu
Brandugla (Asio flammeus) Lítill stofn, 1000 fuglar
Fálki (Falco rusticolus) Lítill stofn, 1000 fuglar
Flórgoði (Podiceps auritus) Lítill stofn, hefur fækkað, 1000
fuglar
Gargönd (Anas strepera) Lítill stofn, 1000 fuglar
Grágæs (Anser anser) Hefur fækkað, 20% fækkun á 10 árum
Gulönd (Mergus merganser) Lítill stofn, 1000 fuglar
Himbrimi (Gavia immer) Lítill stofn, 1000 fuglar
Hrafn (Corvus corax) Hefur fækkað, 20% fækkun á 10 árum
Hrafnsönd (Melanitta nigra) Lítill stofn, 1000 fuglar
Sjósvala (Oceanodroma leucorrhoa) Fáir varpstaðir
Skrofa (Puffinus puffinus) Fáir varpstaðir
Stormsvala (Hydrobates pelagicus) Fáir varpstaðir
Stuttnefja (Uria lomvia) Hefur fækkað, 20% fækkun á 10 árum
Súla (Morus bassanus) Fáir varpstaðir
Svartbakur (Larus marinus) Hefur fækkað mikið
Tegundir í nokkurri hættu
Grafönd (Anas acuta) Háður vernd
Stormmáfur (Larus canus) Háður vernd
Straumönd (Histrionicus histrionicus) Háð vernd,
Ísland er eina varpland straumandar í Evrópu
|
|
 |
|
Fjölskyldugarðurinn prýðir einnig marga fugla

>Loka þessari vefsíðu<
|
 |