|
|
Íslenskir jólalagaga textar. |
|
|
Í dag er glatt í döprum hjörtum
|
Međ gleđiraust og helgum hljóm Skreytum hús međ greinum grćnum Ţađ dimmir og hljóđnar í Davíđsborg
|
 |
Ein handa ţér - Stefán Hilmarsson Texti: Stefán Hilmarsson Ţađ er kalt og konungur Vetur kominn er úr fríi og setur mark sitt óđum á mannlífiđ eins og endranćr. Sumum finnst sem fylgi honum ţungi pínu deyfđ og ef til vill drungi. En ađrir njóta hans nokkuđ vel. Gróđurinn í garđinum sefur fram á vor og skammdegiđ hefur tekiđ völdin og hjúpar allt ćvintýrablć. En ţó ađ dagarnir séu ekki langir og frostiđ fari ađ bíta í kinn, ţá er ljósatíđ í vćndum. Fyrr en varir koma aftur jól. Og viđ stöldrum viđ. Jól. Og viđ finnum friđ. Njótum ţess ađ eiga náđarstund. Já, jól. Ţađ er lítiđ orđ, en merkara en mörg önnur hér á storđ. Ţau tákna upphafiđ sem eitt sinn var. Ég vil Mönnum gefin var gjöf sem viđ eigum enn. Henni má enginn gleyma. Heyri ţađ allir menn. Og ţví gefum viđ gjafir í desember. Ein fyrir andann Ein fyrir lífiđ Ein handa ţér Stjörnubjart og börnin á nálum Spennan ríkir í öllum ţeim sálum Sem beđiđ hafa um langa hríđ, eftir morgninum. Hjörtun örar slá í hverju brjósti Eftirvćnting í húsinu Ţví ţađ er gleđitíđ í vćndum Fyrr en varir koma aftur jól Og viđ stöldrum viđ Jól, og viđ finnum friđ Njótum ţess ađ eiga náđarstund Já Jól, ţađ er lítiđ orđ, en merkara en mörg önnur hér á storđ. Sem marka upphafiđ sem eitt sinn var. Ég vil Mönnum gefin var gjöf sem viđ eigum enn. Henni má enginn gleyma. Heyri ţađ allir menn. Og ţví gefum viđ gjafir í desember. Ein fyrir andann Ein fyrir lífiđ Ein handa ţér Ein gjöf fyrir lífiđ Og ein handa ţér
Eitt lítiđ jólalag - Birgitta Haukdal Texti: Magnús Kjartansson Eitt lítiđ jólalag um léttan jóladag og allt sem jólin gefiđ hafa mér og ég biđ ađ jólin gefa muni ţér. Eitt lítiđ jólatré og lítiđ jólabarn og ţađ sem jólin ţýđa fyrir mig ég biđ ađ jólin ţýđi fyrir ţig. Í myrkri og kulda´ er gott ađ hlýja sér viđ draum um ljós og betri heim Og nýja jólaskó og hvítan jólasnjó og ţá sćlu og ţann friđ og ró er viđ syngjum saman hć og hó. Í myrkri og kulda´ er gott ađ hlýja sér viđ draum um ljós og betri heim Og lítiđ jólalag og léttan jóladag og lítiđ jólatré og lítiđ jólabarn Og nýja jólaskó og hvítan jólasnjó og fallegt jólaljós
Er líđa fer ađ jólum - Ragnar Bjarnason Texti: Ómar Ragnarsson Drungi í desember dagskíman föl svo skelfing lítil er en myrkriđ er svo magnađ og myrkriđ er svo kalt Ţá kvikna kertaljós og kvikir fćtur tifa á hal og drós senn frelsara er fagnađ ţá fćrist líf í allt Ţótt úti öskri hríđ allt verđur bjart og hlýtt ţađ er alls stađar tónlist ylhýr og fín sem ómar undurblítt Er líđa fer ađ jólum (líđa fer ađ jólum) og hátíđ fer í hönd (hátíđ fer í hönd) Er líđa fer ađ jólum (líđa fer ađ jólum) og hátíđ fer í hönd Glóandi í gluggunum glöđ ljósin víkja burtu skuggunum Allir gott nú gjöri en gleymi sút og sorg Áđur svo auđ og köld uppljómast borgin nú međ bílafjöld fótataki og fjöri sem fyllir strćti og torg Ţó margir finni’ ei friđ og fari viđ gćfuna á mis ţá lífgar samt upp og léttir ţungt skap líflegur ys og ţys :,:Er líđa fer ađ jólum (líđa fer ađ jólum) og hátíđ fer í hönd (hátíđ fer í hönd) Er líđa fer ađ jólum (líđa fer ađ jólum) og hátíđ fer í hönd:,:
Ég hlakka svo til - Svala Björgvinsdóttir Texti: Jónas Friđrik Guđnason Biđ, endalaus biđ sem bara styttist ei neitt nú er hver dagur svo lengi ađ líđa mér leiđist skelfing ađ ţurfa ađ bíđa Langt, dćmalaust langt, er sérhvert augnablik nú ég gćti sagt ykkur sögu ljóta um sumar klukkur er liggja og hrjóta Í sumar ţađ er satt ţá leiđ hér tíminn skelfing hratt og ţau flugu hjá í snatri já fuglarnir og sólin en nú er ţetta breytt ţađ bara gerist ekki neitt og tíminn rótast ekkert og aldrei koma jólin Ég hlakka svo til ég hlakka alltaf svo til en ţađ er langt ó svo langt ađ bíđa og allir dagar svo lengi ađ líđa Í sumar ţađ er satt ţá leiđ hér tíminn skelfing hratt og ţau flugu hjá í snatri já fuglarnir og sólin en nú er ţetta breytt ţađ bara gerist ekki neitt og tíminn rótast ekkert og aldrei koma jólin Ég hlakka svo til ég hlakka alltaf svo til Allir segja mér ađ ég eigi ekki ađ láta svona en ósköp er samt langt ađ bíđa og vona Ég hlakka svo til ég hlakka alltaf svo til en ţađ er langt ó svo langt ađ bíđa og allir dagar svo lengi ađ líđa :,:Í sumar ţađ er satt ţá leiđ hér tíminn skelfing hratt og ţau flugu hjá í snatri já fuglarnir og sólin en nú er ţetta breytt ţađ bara gerist ekki neitt og tíminn rótast ekkert og aldrei koma jólin:,: (Ég hlakka svo til) (Ég hlakka svo til) (Ég hlakka svo til) Ţau flugu hjá í snatri já fuglarnir og sólin :,:(Ég hlakka svo til) (Ég hlakka svo til):,: Ég bara vil fá jólin, ég bara vil fá jólin
Ég sá mömmu kyssa jólasvein Texti: Hinrik Bjarnason Ég sá mömmu kyssa jólasvein viđ jólatréđ í stofunni í gćr. Ég lćddist létt á tá, til ađ líta gjafir á, hún hélt ég vćri steinsofandi Stínu dúkku hjá. Og ég sá mömmu kitla jólasvein og jólasveinninn út um skeggiđ hlćr. Já, sá hefđi hlegiđ međ, hann fađir minn hefđi hann séđ, mömmu kyssa jólasvein í gćr.
Fyrirgefđu ađ ég rotađi ţig um jólin Tvíhöfđi Texti: Jón Gnarr og Sigurjón Kjartansson Á síđastliđnum jólum Kom jólasveinninn heim til mín Međ fullan poka af pökkum Og kumpánlega svipinn sinn En ég varđ dálítiđ hissa Hélt ađ einhver vćri ađ brjótast inn Svo ég steinrotađi jólsveininn minn Ég barđi hann međ baseball kylfu Og sparkađi bumbuna í Henti honum út um gluggann Og sendi hann í sjúkrafrí Ţađ er bara eitt sem ég vil segja Viđ ţennan jólasvein Fyrirgefđu ađ ég rotađi ţig um jólin Já, fyrirgefđu ađ ég rotađi ţig um jólin Ég vona ađ ţú komir aftur ţessi jól Ţví nú ćtla ég ađ taka betur á móti ţér Međ ólgandi pizzu og rafmagnshjólastól Já, aumingja jólasveinninn Hann fór alblóđugur heim Sjúkrabíllinn sótt´ann Á blóđiđ í skegginu skein Hann var ekki međ neina međvitund Ţađ sem eftir var af jólunum Öll börnin sátu heima leiđ Og biđu eftir pökkunum Já, já, já Fyrirgefđu ađ ég rotađi ţig um jólin Ég vona ţú sért sáttur viđ rafmagnshjólastólinn Já fyrirgefđu ađ ég rotađi ţig um jólin :,:Ég ćtla ekki neitt ađ rota ţig um ţessi jól:,: :,:Ég ćtla ekki neitt ađ rota ţig um ţessi jól:,: (enda ertu bundinn í rafmagnshjólastól) Ég ćtla ekki neitt ađ rota ţig um ţessi jól (renna niđur skorsteininn í rafmagnshjólastólnum) Ég ćtla ekki neitt ađ rota ţig um ţessi jól
Fyrir jól - Björgvin Halldórsson og Svala Björgvinsdóttir Texti: Ţorsteinn Eggertsson Fyrir jól fyrir jól förum viđ á ţan ţví viđ ţurfum ađ gera svo ótal margt lćkkar sól, lćkkar sól en viđ látum ţó, ekkert aftra okkur í ţví ađ ösla snjó Fyrir jól fyrir jól, ţegar spariféđ ćtla kaupa margt fallegt sem ég hef séđ Fallegt dót, jóladót, nokkrar plötur međ líka skraut til ađ setja á jólatréđ En ţađ borgar sig ađ vera mjög vel búinn er viđ ţurfum ađ hrekjast um allan bć eftir ferđina verđum viđ eflaust lúin, fyrir jól, fyrir jól, svona endranćr Niđrí bć, niđrí bć, lćđist ég í búđ svolitla stund svo ţú getir mig ekki spurt alltílaí, alltílaí, ţví ţá ég fer til ađ kaupa eitthvađ dularfullt handa ţér Fyrir jól fyrir jól, ţegar spariféđ ćtla kaupa margt fallegt sem ég hef séđ Fallegt dót, jóladót, nokkrar plötur međ líka skraut til ađ setja á jólatréđ Ţegar keypt höfum viđ dótiđ allt og tón viđ lćđumst inn ţegar viđ förum uppá loft ţađ er erfitt ađ kaupa inn fyrir jólin en sem betur fer gerist ţett'ekk' oft Fyrir jól fyrir jól, gaman er ţađ samt kaupa gjafir svo hver og einn fćr sinn skammt Fyrir jól fyrir jól flýgur dagurinn ţví ţarf svo ađ pakka öllu dótinu inn Fyrir jól fyrir jól, ţegar spariféđ ćtla kaupa margt fallegt sem ég hef séđ Fallegt dót, jóladót, nokkrar plötur međ líka skraut til ađ setja á jólatréđ En ţađ borgar sig ađ vera mjög vel búinn er viđ ţurfum ađ hrekjast um allan bć eftir ferđina verđur viđ eflaust lúin, Fyrir jól fyrir jól svona endranćr Fyrir jól fyrir jól ţegar allt er hreint Fyrir jól síđan stund líđur alltof seint Ţegar viđ höfum keypt okkur allt nema tólin og viđ lćđumst međ ţađ um allan bć stendur tíminn í stađ svo ađ blessuđ jólin ćtla aldrei ađ koma svo endranćr. Fyrir jól fyrir jól ţegar allt er hreint Fyrir jól síđan stund líđur alltof seint
Gefđu mér gott í skóinn Texti: Ómar Ragnarsson Gefđu mér gott í skóinn góđi jólasveinn í nótt. Úti ţú arkar snjóinn, inni sef ég vćrt og rótt. Góđi ţú mátt ei gleyma, glugganum er sef ég hjá. Dásamlegt er ađ dreyma dótiđ sem ég fć ţér frá. Góđi sveinki gćttu ađ skó gluggakistunni á, og ţú mátt ei arka hjá án ţess ađ setja neitt í ţá. Gefđu mér einhvađ glingur góđi jólasveinn í nótt. Međan ţú söngva syngur sef ég bćđi vćrt og rótt. Ó, hve skelfing yrđi ég kát ef ţú gćfir mér, eina dúkku, ígulker, eđa bara hvađ sem er. Gefđu mér einhvađ glingur góđi jólasveinn í nótt. Međan ţú söngva syngur sef ég bćđi vćrt og rótt.
Gekk ég yfir sjó og land - Einar Júlíusson og barnakór Texti: Ţjóđvísa Gekk ég yfir sjó og land, hitti ţar einn gamlan mann. Sagđi svo og spurđi svo, hvar áttu heima? ,,Ég á heima’ á Klapplandi, Klapplandi, Klapplandi. Ég á heima’ á Klapplandi, Klapplandinu góđa.” Gekk ég yfir sjó og land, hitti ţar einn gamlan mann. Sagđi svo og spurđi svo, hvar áttu heima? ,,Ég á heima’ á Hopplandi, Hopplandi, Hopplandi. Ég á heima’ á Hopplandi, Hopplandinu góđa.” Gekk ég yfir sjó og land, hitti ţar einn gamlan mann. Sagđi svo og spurđi svo, hvar áttu heima? ,,Ég á heima’ á Stapplandi, Stapplandi, Stapplandi. Ég á heima’ á Stapplandi, Stapplandinu góđa.” Gekk ég yfir sjó og land, hitti ţar einn gamlan mann. Sagđi svo og spurđi svo, hvar áttu heima? ,,Ég á heima’ á Grátlandi, Grátlandi, Grátlandi. Ég á heima’ á Grátlandi, Grátlandinu góđa.” Gekk ég yfir sjó og land, hitti ţar einn gamlan mann. Sagđi svo og spurđi svo, hvar áttu heima? ,,Ég á heima’ á Hlćlandi, Hlćlandi, Hlćlandi. Ég á heima’ á Hlćlandi, Hlćlandinu góđa.” Gekk ég yfir sjó og land, hitti ţar einn gamlan mann. Sagđi svo og spurđi svo, hvar áttu heima? ,,Ég á heima’ á Íslandi, Íslandi, Íslandi. Ég á heima’ á Íslandi, Íslandinu góđa.”
Gleđileg jól - Baggalútur Texti: Bragi Valdimar Skúlason, Guđmundur Pálsson Jafnan má á himni sjá er jólin erađ bresta á amerískan ístrubelg og yfirlýstan kólasvelg hann dúkkar upp í desember međ djöfulgangjum sveitir fer en hvađ hann vill er verrađ sjá vandi er um slíkt ađ spá Nafn mitt er Nikulás - kallađur Klás norđan úr rassgati kem á sleđanum hef ég af gjöfunum glás međ gaddavír hreindýrin lem í eldgömlu skinninu iđa og brenn ég ćtla ađ syngja ţađ einu sinnenn Gleđileg jól - og gćfuríkt ár! Gleđileg jól - farsćlt nýtt ár! Á tvöföldum ljóshrađa tćti ég um týndur og ţambandi malt nötrandá blóđrauđum náttfötunum međ nábít og hálsbólgog allt en ţó ég sé slćptur í slabbi og byl af sleđanum heilagan bođskapinn ţyl Gleđileg jól - og gćfuríkt ár! Gleđileg jól - farsćlt nýtt ár! :,:Gleđileg jól - og gćfuríkt ár! Gleđileg jól - farsćlt nýtt ár!:,:
Gleđi og friđarjól - Pálmi Gunnarsson Texti: Magnús Eiríksson Út međ illsku og hatur inn međ gleđi og friđ. Taktu á móti jólunum međ Drottinn ţér viđ hliđ. Víđa er hart í heimi, horfin friđarsól. Ţađ geta ekki allir haldiđ gleđi- og friđarjól. Mundu ađ ţakka Guđi gjafir frelsi og friđ, ţrautir, raunir náungans víst koma okkur viđ. Bráđum klukkur klingja, kalla Heims um ból. Vonandi ţćr hringja flestum gleđi og friđarjól. Biđjum fyrir öllum ţeim sem eiga bágt og ţjást víđa mćtti vera meir´ um kćrleika og ást. Bráđum koma jólin bíđa gjafirnar út um allar byggđir verđa bođnar krćsingar. En gleymum ekki guđi hann son sinn okkur fól gleymum ekki ađ ţakka fyrir gleđi og friđarjól. Biđjum fyrir öllum ţeim sem eiga bágt og ţjást víđa mćtti vera meir´ um kćrleika og ást. Bráđum koma jólin bíđa gjafirnar út um allar byggđir verđa bođnar krćsingar. En gleymum ekki guđi hann son sinn okkur fól gleymum ekki ađ ţakka fyrir gleđi og friđarjól.
Göngum viđ í kringum Texti: Ýmsir höfundar Göngum viđ í kringum einiberjarunn einiberjarunn, einiberjarunn. Göngum viđ í kringum einiberjarunn snemma á mánudagsmorgni. Svona gerum viđ er viđ ţvoum okkar ţvott, ţvoum okkar ţvott, ţvoum okkar ţvott. Svona gerum viđ er viđ ţvoum okkar ţvott, snemma á mánudagsmorgni. Göngum viđ í kringum einiberjarunn einiberjarunn, einiberjarunn. Göngum viđ í kringum einiberjarunn snemma á ţriđjudagsmorgni. Svona gerum viđ er viđ vindum okkar ţvott, vindum okkar ţvott, vindum okkar ţvott. Svona gerum viđ er viđ vindum okkar ţvott, Snemma á ţriđjudagsmorgni. Göngum viđ í kringum einiberjarunn einiberjarunn, einiberjarunn. Göngum viđ í kringum einiberjarunn snemma á miđvikudagsmorgni. Svona gerum viđ er viđ hengjum okkar ţvott, hengjum okkar ţvott, hengjum okkar ţvott. Svona gerum viđ er viđ hengjum okkar ţvott, Snemma á miđvikudagsmorgni. Göngum viđ í kringum einiberjarunn einiberjarunn, einiberjarunn. Göngum viđ í kringum einiberjarunn snemma á fimmtudagsmorgni. Svona gerum viđ er viđ teygjum okkar ţvott, teygjum okkar ţvott, teygjum okkar ţvott, svona gerum viđ er viđ teygjum okkar ţvott, snemma á fimmtudagsmorgni. Göngum viđ í kringum einiberjarunn einiberjarunn, einiberjarunn. Göngum viđ í kringum einiberjarunn snemma á föstudagsmorgni. Svona gerum viđ er viđ straujum okkar ţvott, straujum okkar ţvott, straujum okkar ţvott, svona gerum viđ er viđ straujum okkar ţvott, snemma á föstudagsmorgni. Göngum viđ í kringum einiberjarunn einiberjarunn, einiberjarunn. Göngum viđ í kringum einiberjarunn snemma á laugardagsmorgni. Svona gerum viđ er viđ skúrum okkar gólf, skúrum okkar gólf, skúrum okkar gólf, svona gerum viđ er viđ skúrum okkar gólf, snemma á laugardagsmorgni. Göngum viđ í kringum einiberjarunn einiberjarunn, einiberjarunn. Göngum viđ í kringum einiberjarunn snemma á sunnudagsmorgni. Svona gerum viđ er viđ greiđum okkar hár, greiđum okkar hár, greiđum okkar hár, svona gerum viđ er viđ greiđum okkar hár, snemma á sunnudagsmorgni. Göngum viđ í kringum einiberjarunn einiberjarunn, einiberjarunn. Göngum viđ í kringum einiberjarunn seint á sunnudagsmorgni. Svona gerum viđ er viđ göngum kirkjugólf, göngum kirkjugólf, göngum kirkjugólf, svona gerum viđ er viđ göngum kirkjugólf, seint á sunnudagsmorgni.
Hátíđ í bć Texti: Ólafur Gaukur Ljósadýrđ loftin gyllir lítiđ hús yndi fyllir og hugurinn heimleiđis leitar ţví ć man ég ţá er hátíđ var í bć. Ungan dreng ljósin lađa litla snót geislum bađar Ég man ţađ svo lengi sem lifađ ég fć man ég ţá er hátíđ var í bć. Hann fékk bók, en hún fékk nál og tvinna, hönd í hönd ţau leiddust kát og rjóđ. Sćlli börn sjaldgćft er ađ finna ég syng um ţau mitt allra besta ljóđ. Söngur dvín svefnin hvetur, systkin tvö ei geta betur er sofna hjá mömmu ég man ţetta ć man ţađ ţá er hátíđ var í bć.
Heims um ból Texti: Sveinbjörn Egilsson Heims og ból, helg eru jól. Signuđ mćr son Guđs ól, frelsun mannanna, frelsisins lind, frumglćđi ljóssins, en gjörvöll mannkind meinvill í myrkrunum lá, meinvill í myrkrunum lá. Heimi í, hátíđ er ný. Himneskt ljós, lýsir ský. Liggur í jötunni lávarđur heims, lifandi brunnur hins andlega seims konungur lífs vors og ljóss, konungur lífs vors og ljóss. Heyra má, himnum í frá englasöng, allelújá. Friđur á jörđu ţví fađirinn er fús ţeim ađ líkna, sem tilreiđir sér samastađ syninum hjá, samastađ syninum hjá
Hugurinn fer hćrra - Íslensku dívurnar Texti: Kristján Hreinsson Ég bíđ um vetrarnótt og vaki Og veit, ađ bráđum koma jól Og nú, er hugsun mín heit Mín trú, er hrein og ég veit Ađ ég öryggi finn og ađ fađmurinn ţinn er mitt skjól Hugurinn fer hćrra, Hjartađ ţađ berst í brjósti mér ţegar byrjar hátíđ hér Hugurinn fer hćrra, höndin er styrk sem stjórnar mér, um himingeiminn heim međ ţér Hugurinn fer Međ ţér, er lífiđ eins og leikur Ţađ líf sem vekur hjá mér ţrá Og ţú, ert ţađ sem ég vil Og ţú, átt birtu og yl Međan myrkriđ er kalt, mun ég gefa ţér allt sem ég á Hugurinn fer hćrra, Hjartađ ţađ berst í brjósti mér ţegar byrjar hátíđ hér Hugurinn fer hćrra, höndin er styrk sem stjórnar mér, um himingeiminn heim međ ţér Hugurinn fer Hugurinn fer hćrra, Hjartađ ţađ berst í brjósti mér ţegar byrjar hátíđ hér Hugurinn fer hćrra, höndin er styrk sem stjórnar mér, um himingeiminn heim međ ţér Hugurinn fer hćrra Hugurinn fer hćrra Höndin er styrk sem stjórnar mér, um himingeiminn heim međ ţér
Hvađ fć ég fallegt frá ţér - Baggalútur Texti: Bragi Valdimar Skúlason Hvađ fć ég fallegt frá ţér? Hvađ fannstu handa mér í ár? Eitthvađ mjúkt? Eitthvađ hart? Eitthvađ ofsalega smart? Já, hvađ fćrđu fallegt frá mér? Hvađ fann ég handa ţér? Ţađ er komiđ jólafrí og ég jólastuđi er ađ farast úr. En ekki missa ţig í ţví. Ć ég ţekki ţig, ţú verđur bara súr. Skítt međ kćrleika og friđ, skítt međ frelsarann og litlu krakkana ţví innst inni vitum viđ ađ vitanlega snýst ţetta allt um pakkana. Út međ sprokiđ! Ţú ţarft ađ bíđa! Ég verđ ađ vita ţađ strax! En ţú ţarft ađ bíđa til ađfangadags! Seg mér, hvađ fć ég fallegt frá ţér? Hvađ fannstu handa mér í ár? Eitthvađ mjúkt? Eitthvađ hart? Eitthvađ ofbođslega smart? Kannski sportbíl... Hvađ ţađ verđur veit ei neinn, vandi er um slíkt ađ spá. Ć má ég bara opna einn? Get ég í ţađ minnsta kíkt' á ţá? Ef ţú bíđur, elsku vin, trúđu mér – ţá verđur ţađ svo gott. Fjandakorniđ! Má ég giska? Er ţađ trefill? Ţú munt aldrei fattuppá ţví. Ţá er ţađ peysa – sjúklega hlý! Seg mér, hvađ fć ég fallegt frá ţér? Hvađ fannstu handa mér í ár? Eitthvađ mjúkt? Eitthvađ hart? Eitthvađ ofbođslega smart? Já, hvađ fć ég fallegt frá ţér? Hvađ fannstu handa mér í ár? Eitthvađ hart? Eitthvađ mjúkt? Eitthvađ algerlega sjúkt? Hvađ fć ég fallegt frá ţér? Viltu hvísla ţví ađ mér? (Ţađ er ekki séns.) Ći plís, gerđu ţađ. Ég er orđinn svo tens! Hvađ fć ég fallegt frá ţér? Hvađ fannstu handa mér í ár? Eitthvađ töff? Eitthvađ nýtt? Eitthvađ klćđilegt og hlýtt?
Já, hvađ fć ég fallegt frá ţér? Hvađ fannstu handa mér í ár? Eitthvađ mjúkt? Eitthvađ hýrt? Eitthvađ fáránlega dýrt?
Hvít jól - Elly Vilhjálms og Vilhjálmur Vilhjálmsson Texti: Stefán Jónsson Ég man ţau jólin, mild og góđ er mjallhvít jörđ í ljóma stóđ. Stöfum stjörnum bláum, frá himni háum í fjarska kirkjuklukknahljóm. Ég man ţau jól, hinn milda friđ á mínum jólakortum biđ ađ ćvinlega eignist ţiđ heiđa daga, helgan jólafriđ. Ég man ţau jólin, mild og góđ er mjallhvít jörđ í ljóma stóđ. Stöfum stjörnum bláum, frá himni háum í fjarska kirkjuklukknahljóm. Ég man ţau jól, hinn milda friđ á mínum jólakortum biđ ađ ćvinlega eignist ţiđ heiđa daga, helgan jólafriđ.
Texti: Hermann Ragnar Stefánsson Höfuđ, herđar, hné og tćr, hné og tćr. Höfuđ, herđar, hné og tćr, hné og tćr. Augu, eyru, munnur og nef. Höfuđ, herđar, hné og tćr, hné og tćr.
Í Betlehem er barn oss fćtt Texti: Valdimar Briem Í Betlehem er :,:Barn oss fćtt:,: Ţví fagni gjörvöll Adamsćtt. :,:Hallelúja :,: Ţađ barn oss fćddi :,: fátćk mćr ;,; Hann er ţó dýrđar Drottinn skćr. :,:Hallelúja:,: Hann var í jötu :,:lagđur lágt:,: en ríkir ţó á himnum hátt. :,:Hallelúja:,: Vér fögnum komu :,:Frelsarans :,: vér erum systkin orđin hans. :,:Hallelúja :,: Í myrkrum ljómar :,:lífsins sól:,: Ţér, Guđ sé lof fyrir gleđileg jól. :,:Hallelúja:,:
Í skóginum stóđ kofi einn Texti: Hrefna Samúelsdóttir Tynes , Gylfi Garđarsson Í skóginum stóđ kofi einn, sat viđ gluggann jólasveinn. Ţá kom lítiđ héraskinn sem vildi komast inn. Jólasveinn, ég treysti á ţig, veiđimađur skýtur mig! Komdu litla héraskinn, ţví ég er vinur ţinn. En veiđimađur kofann fann, Jólasveinninn spurđi hann; Hefur ţú séđ héraskinn hlaupa um hagann ţinn? Hér er ekkert héraskott. Hypja ţú ţig héđan brott. Veiđimađur burtu gekk, og engan héra fékk.
Jólahjól - Sniglabandiđ Texti: Skúli Gautason Undir jóla hjóla tré er pakki Undir jóla hjóla tré er vođalega stór pakki í silfurpappír og mamma og pabbi glotta í laumi í kampinn Skild'ţađ vera jólahjól Skild'ţetta vera hjólajól Skild'ţađ vera jólahjól Skild'ţetta vera hjólajól Úti í jólahjólabć slćr klukka úti í jólahjólabć hringir jólahjólaklukkan jólin inn Ég mćni útum gráa glugga og jólasveinninn glottir bakviđ ský út í bćđi Skild'ţađ vera jólahjól Skild'ţetta vera hjólajól Skild'ţađ vera jólahjól Skild'ţetta vera hjólajól Mamma og pabbi ţegja og vilja ekkert segja Skild'ţađ vera jólahjól Vona ađ ţađ sé jólahjól Vona ţetta séu hjólajól óóóójeeeee Undir jóla hjóla tré er pakki Undir jóla hjóla tré er vođalega stór pakki í silfurpappír og mamma og pabbi glotta í laumi í kampinn út í bćđi. Skild'ţađ vera jólahjól Skild'ţetta vera jólahjól Skild'ţađ vera jólahjól Skild'ţetta vera hjólajól Skild'ţađ vera jólahjól Skild'ţađ vera jólahjól Skild'ţetta vera hjólajól Skild'ţađ vera jólahjól ćtli ţađ sé mótorhjól
Texti: Garđar Ţorsteinn Guđgeirsson, Bragi Valdimar Skúla Oft er vont ađ vera jólasveinn, ađ ég sé til, ţví trúir ekki neinn. Hvađ get ég gert til ađ sannfćra ţig, ţađ er ekki erfitt ađ trúa á mig. Ég kem on'af fjöllum, á sleđa úr tré, í eldrauđum galla, međ skegg niđrá hné. Ég er jóla, jóla, jóla, jólasveinn. Ég er jóla, jóla, jóla, jólasveinn. Ef einhver setur gott í skóinn ţinn, ţá er ţađ ég, en ekki pabbi ţinn. Ég hendist um, puđa eins og svín, en heiđurinn, fćr mamma ţín. Ég kem međ gjafirnar ár eftir ár, er nema von, ađ ég verđi sár? Ég er jóla, jóla, jóla, jólasveinn. Ég er jóla, jóla, jóla, jólasveinn. Ég er jóla, jóla, jóla, jólasveinn. Ég er jóla, jóla, jóla, jólasveinn. Hefur mér tekist ađ sannfćra ţig? ţađ er ekki erfitt ađ trúa á mig. Sanniđ ţiđ til, ţiđ skuluđ sjá, hér er ég kominn, fariđi frá. Ójá, ég er jólasveinninn ykkar, og ég er víst til! :,:Ég er jóla, jóla, jóla, jólasveinn. Ég er jóla, jóla, jóla, jólasveinn.:,: :,:Ég er jóla, jóla, jóla, jólasveinn. Ég er jóla, jóla, jóla, jólasveinn.:,:
Jólakötturinn - Björk Texti: Jóhannes úr Kötlum Ţiđ kannizt viđ jólaköttinn - sá köttur var griđarstór Fólk vissi'ekki hvađan hann kom eđa hvert hann fór Hann glennti upp glyrnurnar sínar glóandi báđar tvćr Ţađ var ekki heiglum hent ađ horfa í ţćr Kamparnir beittir sem broddar upp úr bakinu kryppna há og klćrnar ŕ lođinni löpp var ljótt ađ sjá Ţví var ţađ, ađ konurnar kepptust viđ kamba og vefstól og rokk og prjónuđu litfagran lepp eđa lítinn sokk Ţví kötturinn mátti' ekki koma og krćkja í börnin smá Ţau urđu ađ fá sína flík ţeim fullorđnu hjá Og er kveikt var á jólakvöldiđ og kötturinn gćgđist inn stóđu börnin bísperrt og rjóđ međ böggulinn sinn Hann veifađi stélinu sterka hann stökk og hann klórađi' og blés og var ýmist uppi í dal eđa úti' um nes Hann sveimađi, soltinn og grimmur í sárköldum jólasnć og vakti í hjörtunum hroll á hverjum bć Ef mjálmađ var aumlega úti var ólukkan samstundis vís Allir vissu' ađ hann veiddi menn en vildi ekki mýs Hann lagđist á fátćka fólkiđ sem fékk enga nýja spjör fyrir jólin - og baslađi og bjó viđ bágust kjör Frá ţví tók hann ćtíđ í einu allan ţess jólamat og át ţađ svo oftast nćr sjálft ef hann gat Sum höfđu fengiđ svuntu og sum höfđu fengiđ skó eđa eitthvađ, sem ţótti ţarft en ţađ var nóg Ţví kisa máti' engan éta sem einhverja flíkina hlaut Hún hvćsti ţá heldur ljót og hljóp á braut Hvort enn er hún til, veit ég ekki en aum yrđi hennar för ef allir eignuđust nćst einhverja spjör Ţiđ hafiđ nú kannski í huga ađ hjálpa, ef ţörf verđur á máske enn finnist einhver börn sem ekkert fá Máske, ađ leitin ađ ţeim sem líđa af ljósskorti heims um ból gefi ykkur góđan dag og gleđileg jól
Jól alla daga - Eiríkur Hauksson Texti: Jónatan Garđarsson Ţegar snjóa fer á fold hverfa grasblettir og mold og brosin breiđast yfir andlit barnanna. Ţau smíđa hvíta kastala og búa sér til snjókarla og glöđ og reiđ ţau una sér í leik og bíđa jólanna Já ég vildi ađ alla daga vćru jól Ţá gćtu allir dansađ og sungiđ jólalag Já ég vildi ađ jólin kćmu strax í dag látiđ klukkur hringja inn jólin Ţegar ísinn leggur tjörn skauta hraust og stálpuđ börn renna rjóđ í kinnum saman frammá kveld Ţegar frostiđ bítur kinn Er svo gott ađ komast inn fá sér flóađa mjólk og hlýja sér viđ opin arineld Já ég vildi ađ alla daga vćru jól Ţá gćtu allir dansađ og sungiđ jólalag Já ég vildi ađ jólin kćmu strax í dag látiđ klukkur hringja inn jólin Ţegar snjóa fer á grund kemur sveinki á ţinn fund undan rauđri húfu glitra augun blá Ţegar myrkvast okkar bćr tindra jólaljósin skćr yfir höfđum okkar blikar stjarna ein sú hrein og tćr Já ég vildi ađ alla daga vćru jól Ţá gćtu allir dansađ og sungiđ jólalag Já ég vildi ađ jólin kćmu strax í dag látiđ klukkur hringja inn jólin Já ég vildi ađ jólin kćmu strax í dag Ţá gćtu allir dansađ og sungiđ jólalag Já ég vildi ađ jólin kćmu strax í dag látiđ klukkur hringja inn jólin Látiđ nú klukkur hringja inn jólin Já ég vildi ađ jólin kćmu strax í dag Ţá gćtu allir dansađ og sungiđ jólalag Já ég vildi ađ jólin kćmu strax í dag látiđ klukkur hringja inn jólin Já ég vildi ađ jólin kćmu strax í dag Ţá gćtu allir dansađ og sungiđ jólalag óóóó já ég vildi ađ jólin kćmu strax í dag
Jólanótt - Ragnheiđur Gröndal Texti: Sigurbjörn Dađi Dagbjartsson Dagurinn dimmur, ţađ er, kominn desember, en ţađ er í lagi ţví núna, hef ég ţig hjá mér viđ pökkum inn gjöfunum, ţađ eru skór í gluggunum í ofninn steikin fer, og húsiđ allt ilmar ţví ţađ er komin jólanótt allt er orđiđ hljótt já allt svo kyrrt og rótt já ţađ er, komin jólanótt einu sinni enn, já einu sinni enn. Bjart inn um gluggann til mín, jólastjarnan skín allt sem ég ţráđi var ađ, vera nćrri ţér Í stofunni jólatré, ţađ eru pakkar undir ţví og börnin loks fá ađ sjá, hvađ leynist í ţeim ţví ţađ er komin jólanótt, allt er orđiđ hljótt já allt svo kyrrt og rótt já ţađ er, komin jólanótt einu sinni enn, já einu sinni enn Syndra á himni stjörnur, snjókorn falla létt kvöldiđ sem liđiđ er, og ljúft líđur jólanótt í dagsins önn ég er, allt of sjaldan nálćgt ţér en núna ertu hér, og sefur í örmum mér ţađ er komin jólanótt, allt er orđiđ hljótt, já allt svo kyrrt og rótt, já ţađ er, komin jólanótt einu sinni enn já einu sinni enn
Jólasveinar einn og átta Texti: Ţjóđvísa Jólasveinar einn og átta, ofan komu af fjöllunum, í fyrrakvöld ţeir fóru ađ hátta, fundu hann Jón á Völlunum. Andrés stóđ ţar utan gátta, ţađ átti ađ fćra hann tröllunum. Ţá var hringt í Hólakirkju Öllum jólabjöllunum.
Jólasveinar ganga um gólf Texti: Íslensk ţjóđvísa Jólasveinar ganga um gólf međ gyltan staf í hendi móđir ţeirra sópar gólf og flengir ţá međ vendi :,:Uppá stól stendur mín kanna. Níu nóttum fyrir jól ţá kem ég til manna:,:.
Jólasveinninn kemur í kvöld Texti: Hinrik Bjarnason Nú hlustum viđ öll svo hýrleg og sett, ekki nein köll ţví áđan barst frétt: Jólasveinninn kemur í kvöld! Hann arkar um sveit og arkar í borg og kynja margt veit um kćti og sorg. Jólasveinninn kemur í kvöld! Hann sér ţig er ţú sefur, hann sér ţig vöku í. og góđum börnum gefur hann svo gjafir, veistu' af ţví. Nú hlustum viđ öll svo hýrleg og sett, ekki nein köll ţví áđan barst frétt: Jólasveinninn kemur í kvöld!
Jólasveinninn minn - Elly Vilhjálms Texti: Ómar Ragnarsson Jólasveinninn minn, jólasveinninn minn, ćtlar ađ koma í dag. Međ poka af gjöfum og segja sögur og syngja jólalag. Ţađ verđur gaman ţegar hann kemur, ţá svo hátíđlegt er. Jólasveinninn minn, káti karlinn minn, kemur međ jólin međ sér. Jólasveinninn minn, jólasveinninn minn, ćtlar ađ koma í kvöld. Ofan af fjöllum međ ćrslum og köllum hann arkar um holtin köld. Hann er svo góđur og blíđur viđ börnin bćđi fátćk og rík. Enginn lendir í jólakettinum, allir fá nýja flík. Jólasveinninn minn, jólasveinninn minn, arkar um holtin köld. Af ţví ađ litla jólabarniđ á afmćli í kvöld. Ró í hjarta - friđ og fögnuđ flestir öđlast ţá. Jólasveinninn minn, komdu karlinn minn, kćtast ţá börnin smá. Jólasveinninn minn, jólasveinninn minn, ćtlar ađ koma í dag. Međ poka af gjöfum og segja sögur og syngja jólalag. Ţađ verđur gaman ţegar hann kemur, ţá svo hátíđlegt er. Jólasveinninn minn, káti karlinn minn, kemur međ jólin međ sér.
Jólin allstađar Texti: Jóhanna G. Erlingsson Jólin, jólin alls stađar međ jólagleđi og gjafirnar. Börnin stóreyg standa hjá og stara jólaljósin á. Jólaklukka bođskap ber um bjarta framtíđ handa ţér og brátt á himni hćkkar sól, viđ höldum heilög jól.
Jólin eru ađ koma - Í svörtum fötum Texti: Einar Örn Jónsson :,:Í kvöld jólin er'ađ koma:,: :,:Í kvöld jólin er'ađ koma:,: Ađfangadagur - ég bíđ eftir jólunum spenntur mamma segir ađ jólasveinninn sé lentur og hann kemur í kvöld međ gjafir handa mér á nálum nú ég er ţví jólin eru ađ koma í kvöld :,:Í kvöld jólin er'ađ koma:,: Ađfangadagur - mig dreymir um gjafir í bađi mamma segir ég ţurfi ađ ţvo mér međ hrađi ţví röđin er löng og nćst á eftir mér er pabbi ađ flýta sér ţví jólin eru ađ koma í kvöld :,:Í kvöld jólin er'ađ koma:,: Og ţó ég ţekki jólabođskapinn um friđ og kćrleik hér á jörđ ţá er sannleikurinn sá ég gjafir verđ ađ fá ţví jólin eru ađ koma í kvöld :,:Í kvöld jólin er'ađ koma:,: :,:Í kvöld jólin er'ađ koma:,: Ađfangadagur og ljósin lýsa upp bćinn ég er búinn ađ bíđa liđlangan daginn en tíminn er kyrr og nú koma ţau á ný ég fć aldrei nóg af ţví jólin er'ađ koma jólin er'ađ koma jólin eru ađ koma í kvöld :,:Í kvöld jólin er'ađ koma:,: :,:Í kvöld jólin er'ađ koma:,: :,:Í kvöld jólin er'ađ koma:,:
Texti: Ólafur Gaukur Ţórhallsson Klukkurnar dinga-linga-ling, klingja um jól. Börnin safnast saman, sungin jólavísa, komiđ er ađ kveldi, kertin jóla lýsa. Klukkurnar dinga-linga-ling klingja um jól. Klukkurnar dinga-linga-ling klingja um jól. Loftiđ fyllist friđi, fagra heyrum óma, inn um opinn gluggann allar klukkur hljóma. Klukkurnar dinga-linga-ling klingja um jól.
Kósíheit par exelans - Baggalútur Texti: Bragi Valdimar Skúlason, Guđmundur Pálsson Afsakađu allan ţennan reyk inni, ég var barađ líta til međ steikinni. Hún er meir og mjúk - hún er eins og hugur manns. Loksins ertu kominn hingađ á minn fund; finn svo gjörla - ţetter töfrastund. Úti vindur og fjúk - kósíheit par exelans. Smakka sósuna - ţví mér finnst hún í ţađ ţynnsta. Hún ţarf kortér enn - í ţađ allra minnsta. Viđ setjumst ađ borđum - ha-ha. Já viđ setjumst og borđum - ha-ha. Réttu rauđkáliđ, grćnu baunirnar Viltu kartöflur, sykurbrúnađar? Hvernig smakkast svo? - Ţetter yndislegt. Jahá, en mest er ţó gaman - ha-ha ađ viđ skulum vera saman - ha-ha. Góđa veislu má ei skorta eftirrétt. Eitthvađ sem er sađsamt, en um leiđ svo létt. Fáđér rúsínubrauđ -nćr algerlega fitusnauđ. Allir ţurfa jú ađ passa línurnar. Viljum ekki enda eins og svín - er ţađ? Fokkitt - skítt međ ţađ - fáum okkur ögn meiri rjóma. Viltu sérrítár? Eđa kamparí í órans? Ć, manstu vikuna okkar í Flórens? Er viđ drukkum ţađ saman - ha-ha. Ć, hvađ ţađ var nú gaman - ha-ha. Smökkum sörurnar, mömmukökurnar, makkarónurnar - eplabökurnar. Hvernig smakkast svo? Ţetter dásamlegt! Jahá, en mest er ţó gaman - ha-ha ađ viđ skulum vera saman - ha-ha. Meira laufabrauđ? Eđa marensfrauđ? Hvar er konfektiđ? Er ţađ uppuriđ? Hvernig smakkast svo? Ţetter ćđislegt! Jahá, en mest er ţó gaman - ha-ha ađ viđ skulum vera saman - ha-ha. Hvar er beilísiđ? Hvar er sjampeiniđ? Bćttu toffíí ćriskoffíiđ! Hvernig smakkast svo? Ţetter unađslegt. Jahá, en mest er ţó gaman - ha-ha ađ viđ skulum vera saman - ha-ha.
Krakkar mínir komiđ ţiđ sćl - Ómar Ragnarsson Texti: Ţorsteinn Ö. Stephensen Krakkar mínir, komiđ ţiđ sćl, hvađ er nú á seyđi? Áđan heyrđi ég eitthvert vćl upp á miđja heiđi. Sjáiđ ţiđ karlinn, sem kemur ţarna inn, :,:kannski ţađ sé blessađur jólasveinninn minn.:,: Ég hef annars sjaldan séđ svona marga krakka. Eitthvađ kannske er ég međ sem ekki er vont ađ smakka. Blessađur karlinn, já, komdu hérna inn, :,:hvađ er ţarna í pokanum, jólasveinninn minn?:,: Ţađ fáiđ ţiđ seinna ađ sjá, svona, engin lćti! Ég er komin fjöllum frá og fć mér bara sćti. Segđu okkur, góđi, hvađ sástu í ţinni ferđ? :,:Seinna máttu gefa okkur dáldinn jólaverđ:,: Víđa kem ég viđ á bć, varla er ég setztur fyrr en börnin hrópa: "Hć hér er jólagestur". Velkominn sértu, og segđu okkur nú fljótt, :,:sástu ekki álfa og huldufólk í nótt?:,: Enga sá ég álfaţjóđ, enda var ţađ bótin. Álfar birtast, börnin góđ, bara um áramótin. Ja, ţú ert skrítinn og skemmtilegur karl, :,:skeggiđ ţitt er úfiđ og bústađurinn fjall:,:. Svo er ţađ. - En segđu mér, Siggi eđa Gvendur, til hvers ţetta áhald er, sem okkar á milli stendur. Ţetta er nú tćkiđ, sem tala verđur í :,:til ţess ađ ţađ heyrist um sveit og víđan bý.:,: Ef ég vćri gömul geit gćtuđ ţiđ svona hjalađ, ađ ţađ heyrist upp í sveit allt, sem hér er talađ! Ţér finnst ţađ skrítiđ, en svona er ţađ nú samt. :,:Syngdu bara meira, ţađ heyrist langt og skammt:,:. Er ţađ satt ađ okkar tal eignist vćngi slíka? fljúgi yfir fjöll og dal, og fram á sjóinn líka. Ţér finnst ţađ skrítiđ, en svona er ţađ nú samt. :,:Syngdu bara meira, ţađ heyrist langt og skammt:,:. Heyriđ börnin heil og sćl, hausinn minn er ţröngur. Ţetta, sem mér virtist vćl, var ţá krakkasöngur? Auđvitađ góđi, ţađ vorum bara viđ - :,:viđ, sem hérna stöndum, ađ syngja í útvarpiđ:,:.
Litla jólabarn - Andrea Gylfadóttir Texti: Ómar Ragnarsson Jólaklukkur klingja, kalda vetrarnótt. Börnin sálma syngja sćtt og ofurhljótt. Englaraddir óma yfir fređna jörđ. Jólaljósin ljóma lýsa upp myrkan svörđ. Litla jólabarn, litla jólabarn ljómi ţinn stafar geislum um ís og hjarn. Indćl ásýnd ţín yfir heimi skín, litla saklausa jólabarn. Ljúft viđ vöggu lága lofum viđ ţig nú. Undriđ ofursmáa eflir von og trú. Veikt og vesćlt aliđ varnarlaust og smátt, en fjöregg er ţér faliđ framtíđ heims ţú átt. Litla jólabarn, litla jólabarn ljómi ţinn stafar geislum um ís og hjarn. Indćl ásýnd ţín yfir heimi skín, litla saklausa jólabarn. Er ţú hlćrđ og hjalar, hrćrist sála mín. Helga tungu tala tćrblá augu ţín. Litla brosiđ bjarta bođskap flytur enn. Sigrar myrkriđ svarta sćttir alla menn. :,:Litla jólabarn, litla jólabarn ljómi ţinn stafar geislum um ís og hjarn. Indćl ásýnd ţín yfir heimi skín, litla saklausa jólabarn:,:.
Litli trommuleikarinn - Ragnar Bjarnason Texti: Stefán Jónsson Kom, ţeir sögđu, pa – rampa – pam –pam, oss kóngur fćddur er, pa – rampa – pam – pam. Hann hylla allir hér, pa – rampa – pam – pam, međ heiđursgjöf frá sér, pa – rampa – pam – pam, rampa – pam – pam, rampa – pam – pam. Oss ţađ öllum ber, pa – rampa – pam – pam, einnig ţér. Litli kóngur, pa – rampa –pam –pam, ég gjafir engar á, pa – rampa – pam – pam, en ljúft er mér ef má, pa – rampa – pam – pam, ég mína trommu slá, pa – rampa – pam – pam, rampa – pam – pam – pam, rampa – pam – pam, ţér til heiđurs ţá, pa – rampa – pam – pam, hlusta á. Heilög móđir, pa – rampa – pam – pam, hann sér á armi bar, pa – rampa – pam – pam, og blíđ og brosljúf var, pa – rampa – pam – pam, hann brosti sjálfur ţar, pa – rampa – pam – pam, rampa – pam – pam, rampa – pam – pam. Ég hélt ţađ samţykkt svar, pa – rampa – pam – pam. Og svo ţađ var.
Meiri snjó Texti: Ólafur Gaukur Er lćgst er á lofti sólin, ţá loksins koma jólin. Viđ fögnum í friđi og ró, meiri snjó, meiri snjó, meiri snjó. Ţađ gleđst allur krakkakórinn, er kemur jólasnjórinn. Og ćskan fćr aldrei nóg, meiri snjó, meiri snjó, meiri snjó. Ţađ er barnanna besta stund, ţegar byrjar ađ snjóa á grund. Úti á flötinni fćđist hratt, feikna snjókall međ nef og međ hatt. Svo leggjast öll börn í bóliđ, ţví bráđum koma jólin. Ţau fagna í friđi og ró, meiri snjó, meiri snjó, meiri snjó.
Nei, nei ekki um jólin - HLH flokkurinn og Sigga Beinteins Texti: Ţorsteinn Eggertsson og Björgvin Halldórsson Ţú ţarft ađ flýta ţér á fćtur sérhvern dag Finna tannburstann ţinn, koma heilsunni í lag Í dagsins amstri ţarftu ađ vera klár og kúl vinnan kallar á ţig, ţetta er endalaust púl og ţér leiđist svo, ţví tíminn eyđist og ţú hefur fengiđ meira en nóg Ég segi :,:Nei, nei. Ekki um jólin Nei, nei. Ekki um jólin Nei, nei. Ekki um jólin Nei, nei. Ekki um jólin:,: Og ţér finnst ţetta vera allt svo tilgangslaust engin framtíđarvon, ekki mikiđ um traust Svona er ţađ sérhvern vetur, sumar, vor og haust ţetta er ekki ţađ líf, sem ţú sjálfum ţér kaust Ţví er ei neitandi, ađ ţetta er ţreytandi og ţér er orđiđ um og ó...... Ég segi :,:Nei, nei. Ekki um jólin Nei, nei. Ekki um jólin Nei, nei. Ekki um jólin Nei, nei. Ekki um jólin:,: Af hverju eru ekki jólin sérhvern dag sérhvert andartak eins og fallegt lag ţá yrđu jólin bara hversdagsleg og sljó engin hátíđarblćr enginn friđur og ró Viđ segjum :,:Nei, nei. Ekki um jólin Nei, nei. Ekki um jólin Nei, nei. Ekki um jólin Nei, nei. Ekki um jólin:,:
Nóttin var sú ágćt ein Texti: Einar Sigurđsson Nóttin var sú ágćt ein, í allri veröld ljósiđ skein, ţađ er nú heimsins ţrautarmein ađ ţekkja' hann ei sem bćri :,: Međ vísnasöng ég vögguna ţína hrćri:,: Í Betlehem var ţađ barniđ fćtt, sem best hefur andar sárin grćtt, svo hafa englar um ţađ rćtt sem endurlausnarinn vćri. :,: Međ vísnasöng ég vögguna ţína hrćri:,: Fjármenn hrepptu fögnuđ ţann, ţeir fundu bćđi Guđ og mann, í lágan stall var lagđur hann, ţó lausnari heimsins vćri. :,: Međ vísnasöng ég vögguna ţína hrćri:,:
Nú er Gunna á nýju skónum Texti: Ragnar Jóhannesson Nú er Gunna á nýju skónum nú eru' ađ koma jól. Siggi er á síđum buxum Solla á bláum kjól. Mamma er enn í eldhúsinu eitthvađ ađ fást viđ mat. Indćla steik hún er ađ fćra upp á stćrđar fat. Pabbi enn í ógnar basli á međ flibbann sinn. “Fljótur Siggi, finndu snöggvast, flibbahnappinn minn.” Kisu er eitthvađ órótt líka, út fer brokkandi. Ilmurinn úr eldhúsinu er svo lokkandi. Jólatré í stofu stendur, stjörnuna glampar á. Kertin standa á grćnum greinum, gul og rauđ og blá.
Nú skal segja Texti: Ţjóđvísa Nú skal segja, nú skal segja hvernig litlar stúlkur gera: Vagga brúđu, vagga brúđu -og svo snúa ţćr sér í hring. Nú skal segja, nú skal segja hvernig litlir drengir gera: Sparka bolta, sparka bolta -og svo snúa ţeir sér í hring. Nú skal segja, nú skal segja hvernig ungar stúlkur gera: Ţćr sig hneigja, ţćr sig hneigja -og svo snúa ţćr sér í hring. Nú skal segja, nú skal segja hvernig ungir piltar gera: Taka ofan, taka ofan -og svo snúa ţeir sér í hring. Nú skal segja, nú skal segja hvernig gamlar konur gera: Prjóna sokka, prjóna sokka -og svo snúa ţćr sér í hring. Nú skal segja, nú skal segja hvernig gamlir karlar gera: Taka í nefiđ, taka í nefiđ -og svo snúa ţeir sér í hring. Aattssjúu!!!
Skín í rauđar skotthúfur Texti: Friđrik Guđni Ţórleifsson Skín í rauđar skotthúfur skuggalangan daginn, jólasveinar sćkja ađ sjást um allan bćinn. Ljúf í geđi leika sér lítil börn í desember, inn í friđ og ró, út í frost og snjó ţví ađ brátt koma björtu jólin, bráđum koma jólin. Uppi á lofti, inni í skáp eru jólapakkar, titra öll af tilhlökkun tindilfćttir krakkar. Komi jólakötturinn kemst hann ekki í bćinn inn, inn í friđ og ró, út í frost og snjó, ţví ađ brátt koma björtu jólin, bráđum koma jólin. Stjörnur tindra stillt og rótt, stafa geislum björtum. Norđurljósin loga skćr leika á himni svörtum. Jólahátíđ höldum vér hýr og glöđ í desember ţó ađ feyki snjó ţá í friđi og ró viđ höldum heilög jólin heilög blessuđ jólin.
Skreytum hús Texti: Elsa E. Guđjónsdóttir Skreytum hús međ greinum grćnum, fa, la, la, la, la fa, la, la, la. Gleđi ríkja skal í bćnum fa, la, la, la, la fa, la, la, la. Tendrum senn á trénu bjarta. Fa, la, la, la, la fa, la, la, la. Tendrum ljós í hverju hjarta, fa, la, la, la, la, fa, la, la, la. Ungir gamlir allir syngja, fa, la, la, la, la fa,la, la, la. Englar sorgir hugann ţyngja, fa, la, la, la, la, fa, la, la, la. Jólabjöllur blíđar kalla fa, la, la, la, la, fa, la, la, la. Bođa friđ um veröld alla, fa, la, la, la, la, fa la, la, la.
Snjókorn falla - Laddi Texti: Jónatan Garđarsson Snjókorn falla á allt og alla börnin leika og skemmta sér nú ert árstíđ kćrleika og friđar komiđ er ađ jólastund. Vinir hittast og halda veislur borđa saman jólamat gefa gjafir - fagna sigri ljóssins syngja saman jólalag. Á jólaball viđ höldum í kvöld ég ćtl'a' kyssa ţig undir mistilteini í kvöld viđ kertaljóssins log. Plötur hljóma - söngvar óma gömlu lögin syngjum hátt bar' ef jólin vćru ađeins lengri en hve gaman vćri ţá. Á jólaball viđ höldum í kvöld ég ćtl'a' kyssa ţig undir mistilteini í kvöld viđ kertaljóssins log. Plötur hljóma - söngvar óma gömlu lögin syngjum hátt bar' ef jólin vćru ađeins lengri en hve gaman vćri ţá. en hve gaman vćri ţá, en hve gaman vćri ţá. Snjókorn falla á allt og alla börnin leika og skemmta sér nú ert árstíđ kćrleika og friđar komiđ er ađ jólastund. Vinir hittast og halda veislur borđa góđan jólamat gefa gjafir - fagna sigri ljóssins :,:syngja saman jólalag:,: syngja saman jólalag
Snćfinnur snjókarl - Vilhjálmur Vilhjálmsson Texti: Hinrik Bjarnason Snćfinnur snjókarl var međ snjáđan pípuhatt, Gekk í gömlum skóm og međ grófum róm gat hann talađ, rétt og hratt. "Snćfinnur snjókarl! Bara sniđugt ćvintýr," segja margir menn, en viđ munum enn hve hann mildur var og hýr. En galdrar voru geymdir í gömlu skónum hans: Er fékk hann ţá á fćtur sér fór hann óđara í dans. Já, Snćfinnur snjókarl, hann var snar ađ lifna viđ, og í leik sér brá ćđi léttur ţá, -uns hann leit í sólskiniđ. Snćfinnur snjókarl snéri kolli himins til, og hann sagđi um leiđ: "Nú er sólin heiđ og ég sođna, hér um bil." Undir sig tók hann alveg feiknamikiđ stökk, og á kolasóp inn í krakkahóp karlinn allt í einu hrökk. Svo hljóp hann einn, -var ekki seinnog alveg niđrá torg, og međ sćg af börnum söng hann lög bćđi í sveit og höfuđborg. Já, Snćfinnur snjókarl allt í snatri ţetta vann, ţví ađ yfir skein nú sólin hrein :,:og hún var ađ brćđa hann:,:.
Svona eru jólin - Björgvin Halldórsson og Eyjólfur Kristjánsson Texti: Ţorsteinn Eggertsson Svona eru jólin :,:Svona eru jólin Svona eru jólin:,: Ađfangadagur er dagur jólagjafa, jóladagur er svo friđarhátíđ mest, annan jóladag vilja menn saman skrafa, ţriđja jóladag má enn fá jólagest, fjórđa daginn enn er fólkiđ önnum kafiđ og ţann fimmta börnin sýna jóladót, sjötta daginn síminn fćr víst margar tafir, ţví ţann sjöunda ţá koma áramót, en áttunda dag heilsar nýja áriđ, daginn níunda burt álfar flytja og tröll, nćstu daga ţrjá ţá birtist margan táriđ, ţví ţann ţrettánda víst eru jólin öll, :,:Svona eru jólin Svona eru jólin:,: Na na na na, na na na na Na na na na na, na na na na Na na na na, na na na na Na na na na na, na na na na Og viđ ţekkjum öll, jólaköttinn eina Sem kom niđur fjöll til ţess ađ breima hátt eđa rauđklćdda eldgamla jólasveina međ sitt pakkadrasl ţeir hlćgja og syngja dátt Enginn gleymir ţó ađ ţessir ţrettán dagar Sem í myrkri og snjó samt leita birtu og yl Eru hátíđ sú sem fylgir friđ og saga Fćđing frelsarans sem verđur allaf til :,:Svona eru jólin Svona eru jólin:,: Na na na na ,na na na na Na na na na na, na na na na Já svona er önnur jólasaga um ţessa ţrettán jóladaga. Svona eru jólin Svona eru jólin Svona eru jólin Svona eru jólin Svona eru jólin...
Út međ köttinn - Ţórđur húsvörđur og Bryndís Schram Texti: Bjartmar Guđlaugsson Út međ köttinn kvikindiđ er lođiđ eins og ljón út međ jólaköttinn hann hefur unniđ heljarmikiđ tjón. (já,svona farđu nú ađ koma ţér út, sjá ţetta kvikindi, međ hnakk og beisli…) Út međ köttinn hann er búinn ađ drekka seinna kaffiđ mitt út međ jólaköttinn hann er búinn ađ borđa bjútíboxiđ ţitt. (sérđu ţetta Bryndís? Ćtlarđu ekki hjálpa mér, Bryndís komdu hérna og hjálpađu mér međ ţetta og taktu ţarna Hurđastúf eđa hvađ hann nú heitir, međ ţér) Út međ köttinn ég ţoli ekki ţetta skćlda skinn út međ jólaköttinn hann er búinn ađ éta besta kústinn minn. (sjáiđ ţiđ krakkar hvernig hann er búinn ađ fara međ kústinn minn! Ćtliđi ekki ađ hjálpa mér?) Út međ köttinn ţví hann á ekki lögheimili hér út međ jólaköttinn hann er kominn inn í taugarnar á mér. (jćja, ţetta er nú alveg ađ koma! Ćtliđ ţiđ ekki ađ hjálpa okkur ţarna Hurđastafur og Rassskellir…) Út međ köttinn kvikindiđ er lođiđ eins og ljón út međ jólaköttinn :,:hann hefur unniđ heljarmikiđ tjón:,: (…ţetta flón! Já svona út međ ţig.)
Viđ kveikjum einu kerti á Texti: Lilja S. Kristjánsdóttir Viđ kveikjum einu kerti á, Hans koma nálgast fer, sem fyrstu jól í jötu lá og jesúbarniđ er. Viđ kveikjum tveimur kertum á og komu bíđum hans. Ţví Drottin sjálfur soninn ţá mun senda´ í líking manns. Viđ kveikjum ţremur kertum á ţví konungs beđiđ er, ţótt Jesús sjálfur jötu og strá á jólum kysi sér. Viđ kveikjum fjórum kertum á brátt kemur gesturinn og allar ţjóđir ţurfa ađ sjá ađ ţađ er frelsarinn.
Yfir fannhvíta jörđ Texti: Ólafur Gaukur Yfir fannhvíta jörđ leggur friđ ţegar fellur mjúk logndrífa á grund eins og heimurinn hinkr' ađeins viđ haldi niđri í sér anda um stund Eftirvćntingu í augum má sjá allt er eitthvađ svo spennandi í dag jafnvel kisa hún tipplar á tá ţorir tćplega ađ mala sitt lag. Svo berst ómur og samhljómur til eyrna af indćlum söng tvírćđ bros mćtast og börnin kćtast en biđin er börnunum löng. Loksins kveikt er á kertum í bć ţá er kátt um öll mannanna ból og frá afdala bć út viđ sć ómar kveđjan um gleđileg jól.
Ţađ á ađ gefa börnum brauđ Texti: Ţjóđvísa Ţađ á ađ gefa börnum brauđ ađ bíta í á jólunum, kertaljós og klćđin rauđ, svo komist ţau úr bólunum. :,:Vćna flís af feitum sauđ, sem fjalla gekk á hólunum. Nú er hún gamla Grýla dauđ, gafst hún upp á rólunum.:,:
Texti: Ţórđur Kristleifsson Ţađ búa litlir dvergar í björtum dal, á bak viđ fjöllin háu í skógarsal. byggđu hlýjan bćinn sinn, brosir ţangađ sólin inn. Fjöllin enduróma allt ţeirra tal.
Ţađ koma vonandi jól - Baggalútur Texti: Bragi Valdimar Skúlason Allflestar útgönguspár eru á eina lund; ţetta var skelfilegt ár. Hér út viđ heimskautsins baug hnípin ţjóđ – ţráđbeint á höfuđiđ flaug. Allt ţetta útrásarpakk át á sig gat svo loftbólan sprakk. Nú eru lífskjörin skert, mannorđiđ svert, Hvađ hafiđ ţiđ gert? Ţađ koma vonandi jól međ hćkkandi sól. Viđ skellum könnu upp á stól og Sollu í kjól. og ţrátt fyrir allt ţrátt fyrir verđbólguskot – ţjóđargjaldţrot. Viđ áttum íbúđ og bens og orlofshús. Allt meikađi sens. Góđgerđir gáfum og blóđ greiddum í – dulítinn séreignasjóđ. En nú er allt ţetta breytt og eftir er nákvćmlega ekki neitt. Já nú er útlitiđ dökkt ljósiđ er slökkt og viđ erum fökkt. Ţađ koma vonandi jól međ hćkkandi sól. Ţó vanti möndlu í graut og amerískt skraut. og ţrátt fyrir allt ţrátt fyrir háđung og smán – myntkörfulán. Ţađ koma vonandi jól međ hćkkandi sól. Viđ étum á okkur gat af innlendum mat. Og ţrátt fyrir allt misnotum sykur og salt. Ţađ koma vonandi jól međ hćkkandi sól. Viđ krössum afmćliđ hans – heimslausnarans. Ţví ađ ţrátt fyrir allt drekkum viđ mysu í malt.
Ţá nýfćddur Jesús Texti: Björgvin Jörgensson Ţá nýfćddur Jesús í jötunni ţá á jólunum fyrstu, var dýrđlegt ađ sjá. Ţá sveimuđu englar frá himninum hans, ţví hann var nú fćddur í líkingu manns. Ţeir sungu halelúja međ hátíđarbrag. Nú hlotnast guđsbörnunum friđur í dag. Og fagnandi hirđarnir fengu ađ sjá, hvar frelsarinn okkar í jötunni lá. Ég biđ ţig ó, Drottinn, ađ dvelja mér hjá, ađ dýrđlinga ţína ég fái ađ sjá. Ó, blessa ţú, Jesú, öll börnin ţín hér, ađ búa ţau fái á himnum međ ţér.
Ţegar jólin koma - Á móti sól Texti: Heimir Eyvindarson Leita ađ ţér í ljósamergđ Langt fram á kvöld Vertu hjá mé-er Ţegar klukkur hringj´inn jólin Horfđu í augun á mér - eins og ný Segđ´ađ ţú verđir hjá mér - ţegar jólin koma Haltu í höndin´á mér - ađ eilífu Segđu ađ ţú verđir mín - ţá mega jólin koma Fć ekkert svar, ég sit hér einn Og dagurinn dvín Hljóđur viđ jólatréđ Set ég gjöf frá mér til ţín Horfđu í augun á mér - eins og ný Segđ´ađ ţú verđir hjá mér - ţegar jólin koma Haltu í hendin´á mé-er - ađ eilífu Segđu ađ ţú verđir mín - ţá mega jólin koma Hvert sem ég fer, hugsa ég um ţig Hvar sem ţú ert, ber ég eina ósk í brjósti mér Ađ eiga gleđileg jól međ ţér. Horfđu í augun á mér - eins og ný Segđ´ađ ţú verđir hjá mér - ţegar jólin koma Haltu í hendin´á mé-er - ađ eilífu Segđu ađ ţú verđir mín - ţá mega jólin koma ohh Horfđu í augun á mér - eins og ný Segđ´ađ ţú verđir hjá mér - ţegar jólin koma Haltu í höndin´á mér - ađ eilífu Segđu ađ ţú verđir mín - ţá mega jólin koma Ţá mega jólin koma-aaah
Ţú komst međ jólin til mín - Björgvin Halldórsson og Ruth Reginalds Texti: Jónas Friđrik Guđnason Ég trúi ţví ei hve allt er nú breytt Ég leitađi einhverju ađ en aldrei fann neitt Í vonlausri villu og brasi án enda var ćvinni eytt Ef fengi ég bara ađ vera í friđi ţá mátti fólk halda jól fyrir mér Ég stóđ utan viđ allt ţetta vesen ţađ gildir ekki lengur Ég vil eiga jólin međ ţér međ ţér međ ţér Ţađ er allt breytt vegna ţín Ţú komst međ jólin til mín, til mín, til mín Nú er allt annađ hjá mér, hjá mér, hjá mér Nú á ég jólin međ ţér Nú á ég jólin međ ţér Allt ţađ sem mér áđur ţótti skrýtiđ og ekki koma lífi mínu viđ Er orđin fyllsta ástćđa ađ skođa og ekki of seint ađ lćra nýjan siđ Margt sem áđur var óţarfa glingur er nú lent inní stofu hjá mér Margt sem áđur var ađeins hjá hinum okkur vantar líka Ég vil eiga jólin međ ţér međ ţér međ ţér Ţađ er allt breytt vegna ţín Ţú komst međ jólin til mín, til mín, til mín Nú er allt annađ hjá mér, hjá mér, hjá mér Nú á ég jólin međ ... Nú á ég jólin međ ţér Enga leti nú lengur ósköp lítiđ enn gengur Jólin eru ađ koma Ţađ er allt breytt vegna ţín (Ţađ er allt breytt vegna ţín) Ţú komst međ jólin til mín, til mín, til mín Nú er allt annađ hjá mér, hjá mér, hjá mér Nú á ég jólin međ ... Nú á ég jólin međ ţér Ţađ er allt breytt vegna ţín Allt annađ hjá mér, hjá mér, hjá mér Já jólin međ ţér
Texti: Páll Jónsson Árdal Hún Ţyrnirós var besta barn, besta barn, besta barn, Hún Ţyrnirós var besta barn, besta barn. Ţá kom ţar galdrakerling inn, kerling inn, kerling inn. Ţá kom ţar galdrakerling inn, kerling inn. Á snćldu skaltu stinga ţig, stinga ţig, stinga ţig. Á snćldu skaltu stinga ţig, stinga ţig. Og ţú skalt sofa' í heila öld, heila öld, heila öld. Og ţú skalt sofa' í heila öld, heila öld. Hún Ţyrnirós svaf heila öld, heila öld, heila öld. Hún Ţyrnirós svaf heila öld, heila öld. Og ţyrnigerđiđ hóf sig hátt, hóf sig hátt, hóf sig hátt. Og ţyrnigerđiđ hóf sig hátt, hóf sig hátt. Ţá kom hinn ungi konungsson, konungsson, konungsson. Ţá kom hinn ungi konungsson, konungsson. Ó vakna ţú mín Ţyrnirós, Ţyrnirós, Ţyrnirós, Ó vakna ţú mín Ţyrnirós, Ţyrnirós. Og ţá varđ kátt í höllinni, höllinni, höllinni. Og ţá varđ kátt í höllinni, höllinni.
Hvít jól
Ég man ţau jólin, mild og góđ er mjallhvít jörđ í ljóma stóđ, stöfum stjörnum bláum, frá himni háum, í fjarska kirkjuklukknahljóm. Ég man ţau jól, hinn milda friđ á mínum jólakortum biđ ađ ćfinlega eignist ţiđ heiđa daga, helgan jólafriđ.
Stefán Jónsson
Bráđum koma blessuđ jólin
Bráđum koma blessuđ jólin börnin fara ađ hlakka til. Allir fá ţá eitthvađ fallegt í ţađ minnsta kerti´ og spil.
Hvađ ţađ verđur veit nú enginn, vandi er um slíkt ađ spá. En eitt er víst ađ alltaf verđur ákaflega gaman ţá.
Máske ţú fáir menn úr tini, máske líka ţetta kver. Viđ skulum bíđa og sjá hvađ setur seinna vitnast hvernig fer.
En ef ţú skyldir eignast kveriđ, ćtlar ţađ ađ biđja ţig ađ fletta hćgt og fara alltaf fjarskalega vel međ sig.
Jóhannes úr Kötlum
Ţađ á ađ gefa börnum brauđ
Ţađ á ađ gefa börnum brauđ ađ bíta í á jólunum, kertaljós og klćđin rauđ, svo komist ţau úr bólunum,. Vćna flís af feitum sauđ, sem fjalla gekk á hólunum. Nú er hún gamla Grýla dauđ, gafst hún upp á rólunum.
Ég sá hvar bátar sigldu ţrír
Ég sá hvar bátar sigldu ţrír á jóladag, á jóladag. Ég sá hvar bátar sigldu ţrír á jóladag ađ morgni.
Og hverja báru bátar ţrír á jóladag, á jóldag. Og hverja báru bátar ţrír á jóladag ađ morgni.
Maríu sćla' og sjálfan Krist á jóladag, á jóldag. Maríu sćla' og sjálfan Krist á jóldag ađ morgni.
Og hvert tók byrinn báta ţrjá á jóladag, á jóldag. Og hvert tók byrinn báta ţrjá á jóladag ađ morgni.
Hann bar ţá inn í Betlehem á jóladag, á jóldag. Hann bar ţá inn í Betlehem á jóladag ađ morgni.
Og klukkur allar klingi nú á jóladag, á jóladag. Og klukkur allar klingi nú á jóladag ađ morgni.
Og englar himins syngi söng á jóladag, á jóldag. Og englar himins syngi söng á jóladag ađ morgni.
Og mannkyn allt nú syngi söng á jóladag, á jóldag. Og mannkyn allt nú syngi söng á jóladag ađ morgni.
Já, flýtum oss ađ fagna međ á jóladag, á jóldag. Já, flýtum oss ađ fagna međ á jóladag ađ morgni.
Hinrik Bjarnason
Ég sá mömmu kyssa jólasvein
Ég sá mömmu kyssa jólasvein, viđ jólatréđ í stofunni í gćr. Ég lćddist létt á tá til ađ líta gjafir á, hún hélt ég vćri steinsofandi Stínu dúkku hjá, og ég sá mömmu kitla jólasvein og jólasveinnin út um skeggiđ hlćr. Já sá hefđi hlegiđ međ hann fađir minn hefđi' hann séđ mömmu kyssa jólasvein í gćr.
Hinrik Bjarnason
Skín í rauđar skotthúfur
Skín í rauđar skotthúfur skuggalangan daginn, jólasveinar sćkja ađ sjást um allan bćinn. Ljúf í gleđi leika sér lítil börn, í desember, inni’ í friđi’ og ró, úti’ í frosti’ og snjó ţví ađ brátt koma björtu jólin, bráđum koma jólin.
Uppi’ á lofti, inni’ í skáp eru jólapakkar. Titra öll af tilhlökkun tindilfćttir krakkar. Komi jólakötturinn kemst hann ekki’ í bćinn inn, inn í friđ og ró, inn úr frosti’ og snjó, ţví ađ brátt koma björtu jólin, bráđum koma jólin.
Stjörnur tindra stillt og rótt, stafa geislum björtum. Norđurljósin loga skćr, leika á himni svörtum. Jólahátíđ höldum vér hýr og glöđ í desember ţó ađ feyki snjó ţá í friđi’ og ró viđ höldum heilög jólin heilög blessuđ jólin.
Skreytum hús
Skreytum hús međ greinum grćnum, tra-la-la-la-la, tra-la-la-la. Gleđi ríkja skal í bćnum, tra-la-la-la-la, tra-la-la-la. Tendrum senn á trénu bjarta, tra-la-la-la-la, tra-la-la-la. Tendrum jól í hverju hjarta, tra-la-la-la-la, tra-la-la-la.
Ungir, gamlir - allir syngja: tra-la-la-la-la, tra-la-la-la. Engar sorgir hugann ţyngja, tra-la-la-la-la, tra-la-la-la. Jólabjöllur blíđar kalla, tra-la-la-la-la, tra-la-la-la, bođa friđ um veröld alla, tra-la-la-la-la, tra-la-la-la.
Elsa E. Guđjónsson
Jólin alls stađar
Jólin, jólin alls stađar međ jólagleđi og gjafirnar. Börnin stóreyg standa hjá og stara jólaljósin á. Jólaklukka bođskap ber um bjarta framtíđ handa ţér og brátt á himni hćkkar sól, viđ höldum heilög jól.
Jóhanna G. Erlingsson
Ţá nýfćddur Jesús
Ţá nýfćddur Jesús í Jötunni lá á jólunum fyrstu var dýrđlegt ađ sjá, ţá sveimuđu englar frá himninum hans ţví hann var nú fćddur í líkingu manns.
Ţeir sungu „hallelúja“ međ hátíđarbrag,„nú hlotnast guđsbörnum friđur í dag“, og fagnandi hirđarnir fengu ađ sjá hvar frelsarinn okkar í jötunni lá.
Ég biđ ţig, ó Drottinn, ađ dvelja mér hjá, ađ dýrđina ţína ég fái ađ sjá, ó blessa ţú, Jesú, öll börnin ţín hér, ađ búa ţau fái á himnum međ ţér.
Björgvin Jörgensson
Jólasveinar ganga um gólf
Jólasveinar ganga um gólf međ gildan staf í hendi, móđir ţeirra sópar gólf og flengir ţá međ vendi. Uppi’ á stól stendur mín kanna, níu nóttum fyrir jól ţá kem ég til manna.
Jólasveinar ganga um gátt međ gildan staf í hendi. Móđir ţeirra hrín viđ hátt og hýđir ţá međ vendi. Uppi’ á stól stendur mín kanna, níu nóttum fyrir jól ţá kem ég til manna.
Ţjóđvísur
Grýla kallar á börnin sín
Grýla kallar á börnin sín, ţegar hún fer ađ sjóđa til jóla: „Komiđ ţiđ hingađ öll til mín, ykkur vil ég bjóđa, Leppur, Skreppur, Lápur, Skrápur, Langleggur og Skjóđa, Völustakkur og Bóla“.
eđa
Grýla kallar á börnin sín ţegar hún fer ađ sjóđa til jóla: „Komiđ ţiđ hingađ öll til mín, Nípa, Típa, Nćja, Tćja, Nútur, Kútur, Nafar, Tafar, Láni, Sláni, Leppur, Skreppur Loki, Poki, Leppatuska, Langleggur og Leiđindaskjóđa, Völustakkur og Bóla“.
Ţjóđvísur
Grýlukvćđi
Grýla hét tröllkerling leiđ og ljót međ ferlega hönd og haltan fót.
Í hömrunum bjó hún og horfđi yfir sveit, var stundum mögur og stundum feit.
Á börnunum valt ţađ, hvađ Grýla átti gott, og hvort hún fékk mat í sinn poka og sinn pott.
Ef góđ voru börnin var Grýla svöng, og raulađi ófagran sultarsöng.
Ef slćm voru börnin varđ Grýla glöđ, og fálmađi í pokann sinn fingrahröđ.
Og skálmađi úr hamrinum heldur gleiđ, og óđ inn í bćina - beina leiđ.
Ţar tók hún hin óţekku angaskinn, og potađi ţeim niđ'r í pokann sinn.
Og heim til sín aftur svo hélt hún fljótt, - undir pottinum fuđrađi fram á nótt.
Um annađ, sem gerđist ţar, enginn veit, - en Grýla varđ samstundis södd og feit.
Hún hló, svo ađ nötrađi hamarinn, og kyssti hann Leppalúđa sinn.
Svo var ţađ eitt sinn um einhver jól, ađ börnin fengu buxur og kjól.
Og ţau voru öll svo undurgóđ, ađ Grýla varđ hrćdd og hissa stóđ.
En viđ ţetta lengi lengi sat. Í fjórtán daga hún fékk ei mat.
Ţá varđ hún svo mikiđ veslings hró, ađ loksins í bóliđ hún lagđist - og dó.
En Leppalúđi viđ bóliđ beiđ, - og síđan fór hann ţá sömu leiđ.
Nú íslensku börnin ţess eins ég biđ, ađ ţau láti ekki hjúin lifna viđ.
Jóhannes úr Kötlum
Guđs kristni í heimi
Guđs kristni í heimi, krjúp viđ jötu lága. Sjá konungur englanna fćddur er. Himnar og heimar lát lofgjörđ hljóma. Ó, dýrđ í hćstu hćđum. Ó, dýrđ í hćstu hćđum. Guđs heilagi sonur, ó dýrđ sé ţér.
Hann ljós er af ljósi, Guđ af sönnum Guđi, einn getinn, ei skapađur, sonur er. Orđiđ varđ hold í hreinnar meyjar skauti. Ó, dýrđ í hćstu hćđum. Ó, dýrđ í hćstu hćđum. Guđs heilagi sonur, ó dýrđ sé ţér.
Sjá himnarnir opnast. Hverfur nćtursorti, og himneskan ljóma af stjörnu ber. Heilagan lofsöng himinhvolfin óma. Ó, dýrđ í hćstu hćđum. Ó, dýrđ í hćstu hćđum. Guđs heilagi sonur, ó dýrđ sé ţér.
Á Betlehemsvöllum hirđar gćttu hjarđar. Guđs heilagur engill ţeim fregn ţá ber. Fćddur í dag er frelsari vor Kristur. Ó, dýrđ í hćstu hćđum.
Ó, dýrđ í hćstu hćđum. Guđs heilagi sonur, ó dýrđ sé ţér.
Já, dýrđ sé í hćđum Drottni, Guđi vorum, og dýrđ sé hanns syni, er fćddur er. Lofsöngvar hljómi. - Himinhvolfin ómi: Ó, dýrđ í hćstu hćđum. Ó, dýrđ í hćstu hćđum. Guđs heilagi sonur, ó dýrđ sé ţér.
Valdimar Snćvarr
Jólasveinavísur
Segja vil ég sögu af sveinunum ţeim, sem brugđu sér hér forđum á bćina heim.
Ţeir uppi á fjöllum sáust, -eins og margur veit,- í langri halarófu á leiđ niđur í sveit.
Grýla var ţeirra móđir og gaf ţeim tröllamjólk, -en pabbinn Leppalúđi, -ţađ var leiđindafólk.
Ţeir jólasveinar nefndust, -um jólin birtust ţeir, og einn og einn ţeir komu, en aldrei tveir og tveir.
Ţeir voru ţrettán ţessir heiđursmenn, sem ekki vildu ónáđa allir í senn.
Ađ dyrunum ţeir lćddust og drógu lokuna úr. Og einna helst ţeir leituđu í eldhús og búr.
Lćvísir á svipinn ţeir leyndust hér og ţar, til óknyttanna vísir, ef enginn nćrri var.
Og eins, ţó einhver sći, var ekki hikađ viđ ađ hrekkja fólk - og trufla ţess heimilisfriđ.
Stekkjastaur kom fyrstur, stinnur eins og tré. Hann laumađist í fjárhúsin og lék á bóndans fé.
Hann vildi sjúga ćrnar, -ţá varđ ţeim ekki um sel, ţví greyiđ hafđi staurfćtur, -ţađ gekk nú ekki vel.
Giljagaur var annar, međ gráa hausinn sinn. Hann skreiđ ofan úr gili og skaust í fjósiđ inn.
Hann faldi sig í básunum og frođunni stal, međan fjósakonan átti viđ fjósamanninn tal.
Stúfur hét sá ţriđji, stubburinn sá. Hann krćkti sér í pönnu, ţegar kostur var á.
Hann hljóp međ hana í burtu og hirti agnirnar, sem brunnu stundum fastar viđ barminn hér og ţar.
Sá fjórđi, Ţvörusleikir, var fjarskalega mjór. Og ósköp varđ hann glađur, ţegar eldabuskan fór.
Ţá ţaut hann eins og elding og ţvöruna greip, og hélt međ báđum höndum, ţví hún var stundum sleip.
Sá fimmti Pottaskefill, var skrítiđ kuldastrá. -Ţegar börnin fengu skófir hann barđi dyrnar á.
Ţau ruku’upp, til ađ gá ađ hvort gestur vćri á ferđ. Ţá flýtti’ ann sér ađ pottinum og fékk sér góđan verđ.
Sá sjötti Askasleikir, var alveg dćmalaus.- Hann fram undan rúmunum rak sinn ljóta haus.
Ţegar fólkiđ setti askana fyrir kött og hund, hann slunginn var ađ ná ţeim og sleikja á ýmsa lund.
Sjöundi var Hurđaskellir, -sá var nokkuđ klúr, ef fólkiđ vildi í rökkrinu fá sér vćnan dúr.
Hann var ekki sérlega hnugginn yfir ţví, ţó harkalega marrađi hjörunum í.
Skyrjarmur, sá áttundi, var skelfilegt naut. Hann hlemminn o’n af sánum međ hnefanum braut.
Svo hámađi hann í sig og yfir matnum gein, uns stóđ hann á blístri og stundi og hrein.
Níundi var Bjúgnakrćkir, brögđóttur og snar. Hann hentist upp í rjáfrin og hnuplađi ţar.
Á eldhúsbita sat hann í sóti og reyk og át ţar hangiđ bjúga, sem engan sveik.
Tíundi var Gluggagćgir, grályndur mann, sem laumađist á skjáinn og leit inn um hann.
Ef eitthvađ var ţar inni álitlegt ađ sjá, hann oftast nćr seinna í ţađ reyndi ađ ná.
Ellefti var Gáttaţefur -aldrei fékk sá kvef, og hafđi ţó svo hlálegt og heljarstórt nef.
Hann ilm af laufabrauđi upp á heiđar fann, og léttur, eins og reykur, á lyktina rann.
Ketkrókur, sá tólfti, kunni á ýmsu lag.- Hann ţrammađi í sveitina á Ţorláksmessudag.
Hann krćkti sér í tutlu, ţegar kostur var á. En stundum reyndist stuttur stauturinn hans ţá.
Ţrettándi var Kertasníkir, -ţá var tíđin köld, ef ekki kom hann síđastur á ađfangadagskvöld.
Hann elti litlu börnin, sem brostu glöđ og fín, og trítluđu um bćinn međ tólgarkertin sín.
Á sjálfa jólanóttina, -sagan hermir frá,- á strák sínum ţeir sátu og störđu ljósin á.
Svo tíndust ţeir í burtu, -ţađ tók ţá frost og snjór. Á Ţrettándanum síđasti sveinstaulinn fór.
Fyrir löngu á fjöllunum er fennt í ţeirra slóđ. -En minningarnar breytast, í myndir og ljóđ.
Jóhannes úr Kötlum
Jólasveinninn minn
Jólasveinninn minn jólasveinninn minn ćtlar ađ koma í dag međ poka af gjöfum og segja sögur og syngja jólalag. Ţađ verđur gaman ţegar hann kemur ţá svo hátíđlegt er. Jólasveinninn minn, káti karlinn minn kemur međ jólin međ sér.
Jólasveinninn minn, jólasveinninn minn ćtlar ađ koma í kvöld. Ofan af fjöllum međ ćrslum og köllum hann arkar um um holtin köld. Hann er svo góđur og blíđur viđ börnin, bćđi fátćk og rík. Enginn lendir í jólakettinum, allir fá nýja flík.
Jólasveinninn minn, jólasveinninn minn arkar um holtin köld, af ţví ađ litla jólabarniđ á afmćli í kvöld. Ró í hjarta, friđ og fögnuđ flestir öđlast ţá. Jólasveinninn minn, komdu karlinn minn, kćtast ţá börnin smá.
Ómar Ragnarsson
Gleđileg jól, nú gjörvöll látum hljóma, gleđileg jól, um alla helgidóma. Frelsari vor nú fćddur er á jörđu, friđarins Guđ (ţú mikli), friđarins Guđ.
Lýs stjarn fjöld á ljóssins soninn bjarta. Ljómar nú kvöld, og sćla’ í hverju hjarta. Ţökkum í bćn ţví Guđ oss öllum gefur gleđileg jól (oss öllum), gleđileg jól.
Margrét Ólafsdóttir
Gekk ég yfir sjó og land
Gekk ég yfir sjó og land og hitti ţar einn gamlan mann, spurđi hann og sagđi svo: „Hvar áttu heima?“ „Ég á heima á Klapplandi, Klapplandi, Klapplandi. Ég á heima á Klapplandi, Klapplandinu góđa.“
(Stapplandi, Grátlandi, Hlćlandi,Hvísllandi og Íslandi).
Á jólunum er gleđi og gaman
:/: Á jólunum er gleđi og gaman, fúm, fúm, fúm :/: :/:Ţá koma allir krakkar međ í kringum jólatréđ. Ţá mun ríkja gleđi og gaman, allir hlćja og syngja saman fúm, fúm, fúm! :/:
:/: Og jólasveinn međ sekk á baki fúm, fúm, fúm :/: :/:hann gćgist inn um gćttina á góđu krakkana. Ţá mun ríkja gleđi og gaman, allir hlćja og syngja saman fúm, fúm, fúm! :/:
:/: Á jólunum er gleđi og gaman fúm, fúm, fúm :/: :/:Ţá klingja allar klukkur viđ og kalla á gleđi og friđ. Ţá mun ríkja gleđi og gaman, allir hlćja og syngja saman fúm, fúm, fúm! :/:
Friđrik Guđni Ţórleifsson
Í skóginum stóđ kofi einn
Í skóginum stóđ kofi einn, sat viđ gluggann jólasveinn. Ţá kom lítiđ héraskinn sem vildi komast inn. „Jólasveinn, ég treysti á ţig, veiđimađur skýtur mig!“ „Komdu litla héraskinn, ţví ég er vinur ţinn.“
Hátíđ í bć
Ljósadýrđ loftin gyllir lítiđ hús yndi fyllir og hugurinn heimleiđis leitar ţví ć man ég ţá er hátíđ var í bć.
Ungan dreng ljósin lađa, litla snót geislum bađar. Ég man ţađ svo lengi sem lifađ ég fć, lífiđ ţá er hátíđ var í bć.
Hann fékk bók, en hún fékk nál og tvinna, hönd í hönd ţau leiddust kát og rjóđ. Sćlli börn nú sjaldgćft er ađ finna, ég syng um ţau mitt allra besta ljóđ.
Söngur dvín svefninn hvetur, systkin tvö geta ei betur, en sofna hjá mömmu, ég man ţetta ć, man ţađ ţá er hátíđ var í bć.
Ólafur Gaukur
(Athugiđ ađ á eftir hverri vísu bćtist viđ feitletrađi textinn í vísunum á undan, ţ.e. textinn er ţá lesinn upp á viđ.)
1. Á jóladaginn fyrsta hann Jónas fćrđi mér einn talandi páfugl á grein. --------------------------------------- (og einn talandi páfugl á grein.)
2. Á jóladaginn annan hann Jónas fćrđi mér tvćr dúfur til,
3. Á jóladaginn ţriđja hann Jónas fćrđi mér ţrjú spök hćnsn,
4. Á jóladaginn fjórđa hann Jónas fćrđi mér fjögur nautin feit,
5. Á jóladaginn fimmta hann Jónas fćrđi mér fimmfaldan hring,
6. Á jóladaginn sjötta hann Jónas fćrđi mér sex ţýđa ţresti,
7. Á jóladaginn sjöunda hann Jónas fćrđi mér sjö hvíta svani,
8. Á jóladaginn áttunda hann Jónas fćrđi mér átta kýr međ klöfum,
9. Á jóladaginn níunda hann Jónas fćrđi mér níu skip í naustum,
10. Á jóladaginn tíunda hann Jónas fćrđi mér tíu hús á torgi,
11. Á jóladaginn ellefta hann Jónas fćrđi mér ellefu hallir álfa,
12. Á jóladaginn tólfta hann Jónas fćrđi mér tólf lindir tćrar,
13. Á jóladaginn ţrettánda hann Jónas fćrđi mér ţrettán hesta ţćga,
Hinrik Bjarnason
Jólasveinar einn og átta
Jólasveinar einn og átta, ofan komu af fjöllunum, í fyrrakvöld ţeir fóru ađ hátta, fundu hann Jón á Völlunum. Andrés stóđ ţar utan gátta, ţađ átti ađ fćra hann tröllunum. Ţá var hringt í Hólakirkju öllum jólabjöllunum.
Ţjóđvísa
Frá borg er nefnist Betlehem
Frá borg er nefnist Betlehem kom bođskapur svo hljótt er fátćk móđir, ferđamćdd, í fjárhúsi tók sótt. Hún fćddi ţar sinn fyrsta son ţá fyrstu jólanótt. Vér bođum ţér fögnuđ og friđ, fögnuđ og friđ. Vér bođum ţér fögnuđ og friđ.
Á hćđum gćttu hirđar fjár og heyrđu fögur hljóđ er herskaranna himnakór söng hallelújaóđ. Međ fögnuđi hin fyrstu jól ţeir fluttu sigurljóđ. Vér bođum ţér fögnuđ og friđ, fögnuđ og friđ. Vér bođum ţér fögnuđ og friđ.
Hinrik Bjarnason
Fögur er foldin
Fögur er foldin, heiđur er Guđs himinn, indćl pílagríms ćvigöng. Fram, fram um víđa veröld og gistum í Paradís međ sigursöng.
Kynslóđir koma, kynslóđir fara, allar sömu ćvigöng. Gleymist ţó aldrei eilífa lagiđ viđ pílagrímsins gleđisöng.
Fjárhirđum fluttu fyrst ţann söng Guđs englar, unađssöng , er aldrei ţver: Friđur á foldu, fagna ţú, mađur, frelsari heimsins fćddur er.
Matthías Jochumsson
Klukkurnar
Klukkurnar dinga-linga-ling, klingja um jól. Börnin safnast saman, sungin jólavísa, komiđ er ađ kveldi, kertin jóla lýsa. Klukkurnar dinga-linga-ling klinga um jól.
Klukkurnar dinga-linga-ling klingja um jól. Loftiđ fyllist friđi, fagra heyrum óma, inn um opinn gluggann allar klukkur hljóma. Klukkurnar dinga-linga-ling klinga um jól.
Ólafur Gaukur
Nú skal segja
Nú skal segja, nú skal segja hvernig litlar telpur gera: Vagga brúđu, vagga brúđu og svo snúa ţćr sér í hring.
Nú skal segja, nú skal segja hvernig litlir drengir gera: Sparka bolta, sparka bolta og svo snúa ţeir sér í hring.
Nú skal segja, nú skal segja hvernig ungar stúlkur gera: Ţćr sig hneigja, ţćr sig hneigja og svo snúa ţćr sér í hring.
Nú skal segja, nú skal segja hvernig ungir piltar gera: Taka ofan, taka ofan og svo snúa ţeir sér í hring.
Nú skal segja, nú skal segja hvernig gamlar konur gera: Prjóna sokka, prjóna sokka og svo snúa ţćr sér í hring.
Nú skal segja, nú skal segja hvernig gamlir karlar gera: Taka í nefiđ, taka í nefiđ og svo snúa ţeir sér í hring. Aattssjúu!!!
Í Betlehem
Í Betlehem er :/: barn oss fćtt:/: Ţví fagni gjörvöll Adamsćtt. :/: Hallelúja :/:
Ţađ barn oss fćddi :/: fátćk mćr :/: Hann er ţó dýrđar Drottinn skćr. :/: Hallelúja :/:
Hann var í jötu :/:lagđur lágt :/: en ríkir ţó á himnum hátt. :/: Hallelúja :/:
Hann vegsömuđu :/: vitringar :/: hann tigna himins herskarar. :/: Hallelúja :/:
Hann bođar frelsi' og :/: friđ á jörđ :/: og blessun Drottins barnahjörđ :/: Hallelúja :/:
Vér undir tökum :/: englasöng :/: og nú finst oss ei nóttin löng. :/: Hallelúja :/:
Vér fögnum komu :/: Frelsarans :/: vér erum systkin orđin hans. :/: Hallelúja :/:
Hvert fátćkt hreysi :/: höll nú er :/: Ţví Guđ er sjálfur gestur hér. :/: Hallelúja :/:
Í myrkrum ljómar :/: lífsins sól :/: Ţér, Guđ sé lof fyrir gleđileg jól. :/: Hallelúja :/:
Valdimar Briem
Bjart er yfir Betlehem
Bjart er yfir Betlehem blikar jólastjarna, stjarnan mín og stjarnan ţín, stjarna allra barna. Var hún áđur vitringum vegaljósiđ skćra. Barn í jötu boriđ var, barniđ ljúfa kćra.
Víđa höfđu vitringar vegi kannađ hljóđir, fundiđ sínum ferđum á fjöldamargar ţjóđir. Barst ţeim allt frá Betlehem birtan undur skćra. Barn í jötu boriđ var, barniđ ljúfa kćra.
Barni gjafir báru ţeir, blítt ţá englar sungu. Lausnaranum lýstu ţeir, lofgjörđ drottni sungu. Bjart er yfir Betlehem blikar jólastjarna, stjarnan mín og stjarnan ţín stjarna allra barna.
Ingólfur Jónsson
Magga litla og jólin hennar
Babbi segir, babbi segir: „Bráđum koma dýrleg jól.“ Mamma segir, mamma segir: „Magga fćr ţá nýjan kjól.“ Hć, hć, ég hlakka til, hann ađ fá og gjafirnar. Bjart ljós og barnaspil, borđa sćtar lummurnar.
Babbi segir, babbi segir: „Blessuđ Magga ef stafar vel, henni gef ég, henni gef ég hörpudisk og gimburskel.“ Hć, hć, ég hlakka til hugljúf eignast gullin mín. Nú mig ég vanda vil, verđa góđa telpan ţín.
Mamma segir, mamma segir: „Magga litla ef verđur góđ, henni gef ég, henni gef ég haus á snoturt brúđufljóđ.“ Hć, hć, ég hlakka til, hugnćm verđur brúđan fín. Hć, hć, ég hlakka til, himnesk verđa jólin mín.
Litli bróđir, litli bróđir lúrir vćrt í ruggunni, allir góđir, allir góđir englar vaki hjá henni. Hć, hć, ég hlakka til honum sýna gullin fín; bjart ljós og barnaspil, brúđuna og fötin mín.
Alltaf kúrir, alltaf kúrir einhvers stađar fram viđ ţil kisa’ og lúrir, kisa’ og lúrir. Kann hún ekki ađ hlakka til? Hún fćr, ţađ held ég ţó, harđfiskbita og mjólkurspón, henni er ţađ harla nóg, hún er svoddan erkiflón.
Nú ég hátta, nú ég hátta niđur í, babbi, rúmiđ ţitt, ekkert ţrátta, ekkert ţrátta, allt les „Fađirvoriđ“ mitt. Bíađu, mamma, mér, mild og góđ er höndin ţín, góđa nótt gefi ţér Guđ, sem býr til jólin mín.
Benedikt Gröndal
Snćfinnur snjókarl
Snćfinnur snjókarl var međ snjáđan pípuhatt, gekk í gömlum skóm og međ grófum róm gat hann talađ, rétt og hratt. Snćfinnur snjókarl, bara sniđugt ćvintýr, segja margir menn, en viđ munum enn hve hann mildur var og hýr.
En galdrar voru geymdir í gömlu skónum hans; er fékk hann ţá á fćtur sér fór hann óđara í dans. Já, Snćfinnur snjókarl, hann var snar ađ lifna viđ, og í leik sér brá ćđi léttur ţá, uns hann leit í sólskiniđ.
Snćfinnur snjókarl snéri kolli himins til, og hann sagđi um leiđ: „Nú er sólin heiđ og ég sođna, hér um bil.“ Undir sig tók hann alveg feiknamikiđ stökk, og á kolasóp inn í krakkahóp karlinn allt í einu hrökk.
Svo hljóp hann einn, -var ekki seinn- alveg niđu’r á torg, međ sćg af börnum söng hann lag, bćđi í sveit og höfuđborg. Já, Snćfinnur snjókarl allt í snatri ţetta vann, ţví ađ yfir skein árdagssólin hrein og hún var ađ brćđa hann.
Hinrik Bjarnason
Litla Jólabarn
Jólaklukkur klingja, kalda vetrarnótt. Börnin sálma syngja sćtt og ofurhljótt. Englaraddir óma yfir fređna jörđ. Jólaljósin ljóma lýsa upp myrkan svörđ.
Litla jólabarn, litla jólabarn ljómi ţinn stafar geislum ís og hjarn. Indćl ásýnd ţín yfir heimi skín, litla saklausa jólabarn.
Ljúft viđ vöggu lága lofum viđ ţig nú. Undriđ ofursmáa eflir von og trú. Veikt og vesćlt aliđ varnarlaust og smátt, en fjöregg er ţér faliđ framtíđ heims ţú átt.
Litla jólabarn.........
Er ţú hlćrđ og hjalar, hrćrist sála mín. Helga tungu tala tćrblá augu ţín. Litla brosiđ bjarta bođskap flytur enn. Sigrar myrkriđ svarta sćttir alla menn.
Litla jólabarn..........
Ómar Ragnarsson
Nóttin var sú ágćt ein
Nóttin var sú ágćt ein, í allri veröld ljósiđ skein, ţađ er nú heimsins ţrautarmein, ađ ţekkja hann ei sem bćri. :/:Međ vísnasöng ég vögguna ţína hrćri:/:
Í Betlehem var ţađ barniđ fćtt sem best hefur andar sárin grćtt. Svo hafa englar um ţađ rćtt sem endurlausnarinn vćri. :/:Međ vísnasöng ég vögguna ţína hrćri:/:
Fjármenn hrepptu fögnuđ ţann ţeir fundu bćđi Guđ og mann. Í lágan stall var lagđur hann ţó lausnari heimsins vćri. :/:Međ vísnasöng ég vögguna ţína hrćri:/:
Einar Sigurđsson
Ađventan
Viđ kveikjum einu kerti á, hans koma nálgast fer, sem fyrstu jól í jötu lá og Jesúbarniđ er.
Viđ kveikjum tveimur kertum á og komu bíđum hans. Ţví Drottinn sjálfur soninn ţá mun senda’ í líking manns.
Viđ kveikjum ţremur kertum á ţví konungs beđiđ er, ţótt Jesús sjálfur jötu’ og strá á jólum kysi sér.
Viđ kveikjum fjórum kertum á; brátt kemur gesturinn og allar ţjóđir ţurfa’ ađ sjá ađ ţađ er frelsarinn.
Lilja Kristjánsdóttir
Ţegar koma jólin
Ţađ er svo gaman ţegar koma jólin, ţó ađ oss dyljist blessuđ himinsólin. Ţó vetur andi úti,er inni bjart og hlýtt, Sko, jólatréđ međ toppinn, ţađ tindrar ljósum prýtt. Öll í hring, ungar stúlkur, drengir. Mamma syngur; svara ćskustrengir svo í hring.
Sjá himins opnast hliđ
Sjá, himins opnast hliđ, heilagt englaliđ fylking sú hin fríđa úr fagnađarins sal, fer međ bođun blíđa og blessun lýsa skal :/: Yfir eymdardal. :/:
Í heimi' er dimmt og hljótt, hjarđmenn sjá um nótt ljós í lofti glćđast, ţađ ljós Guđs dýrđar er, hjörtu ţeirra hrćđast, en Herrans engill tér: :/: „Óttist ekki ţér “ :/:
Međ fegins fregn ég kem: Fćđst í Betlehem blessađ barn ţađ hefur, er birtir Guđ á jörđ, friđ og frelsi gefur og fallna reisir hjörđ. :/: Ţökk sé Guđi gjörđ :/:
Björn Halldórsson
Ađfangadagskvöld
Nú er Gunna á nýju skónum, nú eru ađ koma jól. Siggi er á síđum buxum, Solla á bláum kjól.
Mamma er enn í eldhúsinu eitthvađ ađ fást viđ mat. Indćla steik hún er ađ fćra upp á stćrđar fat.
Pabbi enn í ógnarbasli á međ flibbann sinn. „Fljótur, Siggi, finndu snöggvast flibbahnappinn minn“.
Kisu er eitthvađ órótt líka, út fer brokkandi. Ilmurinn úr eldhúsinu er svo lokkandi.
Á borđinu ótal bögglar standa, bannađ ađ gćgjast í. Kćru vinir, ósköp erfitt , er ađ hlýđa ţví.
Jólatréđ í stofu stendur, stjörnuna glampar á. Kertin standa á grćnum greinum, gul og rauđ og blá.
Loksins hringja kirkjuklukkur, kvöldsins helgi inn. á aftansöng í útvarpinu, allir hlusta um sinn.
Mamma ber nú mat á borđ og mjallahvítan dúk, hún hefur líka sett upp svuntu, sem er hvít og mjúk.
Nú er komin stóra stundin, stađiđ borđum frá, nú á ađ fara ađ kveikja á kertum, kćtast börnin smá.
Ungir og gamlir ganga kringum, grćna jólatréđ. dansa og syngja kátir krakkar, kisu langar međ.
Leikföng glitra, ljósin titra,
Stelpurnar fá stórar brúđur, strákurinn skíđin hál, konan brjóstnál, karlinn vindla, kisa mjólkurskál.
Síđan eftir söng og gleđi sofna allir rótt, ţađ er venja ađ láta ljósin loga á jólanótt.
Ragnar Jóhannesson
Adam átti syni sjö
Adam átti syni sjö, sjö syni átti Adam. Adam elskađi alla ţá og allir elskuđu Adam. Hann sáđi, hann sáđi, hann klappađi saman lófunum, stappađi niđur fótunum, ruggađi sér í lendunum og sneri sér í hring.
Heims um ból
Heims um ból, helg eru jól, signuđ mćr son Guđs ól, frelsun mannanna, frelsisins lind, frumglćđi ljóssins, en gjörvöll mannkind meinvill í myrkrunum lá
Heimi í hátíđ er ný, himneskt ljós lýsir ský, liggur í jötunni lávarđur heims, lifandi brunnur hins andlega seims, konungur lífs vors og ljós
Heyra má himnum í frá englasöng: Allelúja. Friđur á jörđu ţví fađirinn er fús ţeim ađ líkna, sem tilreiđir sér samastađ syninum hjá
Sveinbjörn Egilsson
Gilsbakkaţula
Kátt er á jólunum, koma ţau senn, - ţá munu upp líta Gilsbakkamenn, upp munu ţeir líta og undra ţađ mest, úti sjái' ţeir stúlku og blesóttan hest, úti sjái' ţeir stúlku, sem um talađ varđ: „Ţađ sé ég hér ríđur hún Guđrún mín um garđ, ţađ sé ég hér ríđur hún Guđrún mín heim.“ Út kemur hann góđi Ţórđur einn međ ţeim, út kemur hann góđi Ţórđur allra fyrst, hann hefur fyrri Guđrúnu kysst hann hefur fyrri gefiđ henni brauđ - tekur hana af baki, svo tapar hún nauđ, tekur hana af baki og ber hana inn í bć. „Kom ţú sćl og blessuđ“ segir hann ć. „Kom ţú sćl og blessuđ, keifađu inn, kannski ţú sjáir hann afa ţinn, kannski ţú sjáir hann afa og ömmu ţína hjá, ţínar fjórar systur og brćđurna ţrjá, ţínar fjórar systur fagna ţér best; af skal ég spretta og fóđra ţinn hest, af skal ég spretta reiđtygjum ţín; leiđiđ ţér inn stúlkuna, Sigríđur mín, leiđiđ ţér inn stúlkuna og setjiđ hana í sess“ „Já“ segir Sigríđur, „fús er ég til ţess;“ „Já“ segir Sigríđur - kyssir hún fljóđ - „rektu ţig ekki í veggina, systir mín góđ, rektu ţig ekki í veggina, gakktu međ mér.“ Koma ţćr inn ađ húsdyrum og sćmilega fer; koma ţćr inn ađ húsdyrum og tala ekki orđ. - ţar situr fólkiđ viđ tedrykkjuborđ, ţar situr fólkiđ og drekkur svo glatt, fremst situr hann afi međ parrukk og hatt, fremst situr hann afi og ansar um sinn: „Kom ţú sćl, dóttir mín, velkomin inn, kom ţú sćl, dóttir mín, sittu hjá mér, - nú er uppi teiđ og bagalega fer, nú er uppi teiđ, en ráđ er viđ ţví, ég skal láta hita ţađ aftur á ný, ég skal láta helst vegna ţín, - heilsađu öllu fólkinu, kindin mín.
heilsađu öllu fólkinu og gerđu ţađ rétt.“ Kyssir hún á hönd sína og ţá er hún nett, kyssir hún á hönd sína og heilsar án móđs; allir í húsinu óska henni góđs, allir í húsinu ţegar í stađ taka til ađ gleđja hana, satt er ţađ, taka til ađ gleđja hana, ganga svo inn. Guđný og Rósa međ teketilinn, Guđný og Rósa međ glóđarker. Ansar hann afi: „Nú líkar mér;“ ansar hann afi viđ yngri Jón ţá: „Taktu ofan bollana og skenktu ţar á, taktu ofan bollana og gáđu ađ ţví, sparađu ekki sykriđ ađ hneppa ţar í, sparađu ekki sykriđ ţví ţađ hef ég til, allt vil ég gera Guđrúnu í vil, allt vil ég gera fyrir ţađ fljóđ;
langar ţig í sýrópiđ, dóttir mín góđ? langar ţig í sýrópiđ?“ afi kvađ. „Ći ja ja, dáindi ţykir mér ţađ. Ći ja ja, daindi ţykir mér te.“ „Má ég bjóđa ţér mjólkina?“ - „Meira en svo sé.“ „Má ég bjóđa ţér mjólkina? Bíđ ţú ţá viđ. Sćktu fram rjóma í trogshorniđ, sćktu fram rjóma, Vilborg, fyrst, - vertu ekki lengi, ţví stúlkan er ţyrst, vertu ekki lengi, ţví nú liggur á.“ Jón fer ađ skenkja á bollana ţá, Jón fer ađ skenkja, ekki er ţađ spé, sírópiđ, mjólkina, sykur og te, sírópiđ, mjólkina, sýpur hún á; sćtt mun ţađ vera. „Smakkiđ ţiđ á.“ Sćtt mun ţađ vera, sýpur hún af lyst, ţangađ til ketillinn allt hefur misst, ţangađ til ketillinn ţurr er í grunn, ţakkar hún fyrir međ hendi og munn, ţakkar hún fyrir og ţykist nú hress. „Sittu nokkuđ lengur til samlćtis. sittu nokkuđ lengur, sú er mín bón.“ Kallar hann afi á eldra Jón, kallar hann afi: „Kom ţú til mín, - sćktu ofan í kjallara messuvín, sćktu ofan í kjallara messuvín og mjöđ, ég ćtla ađ veita henni, svo hún verđi glöđ, ég ćtla ađ veita henni vel um stund.“ Brátt kemur Jón á föđur síns fund, brátt kemur Jón međ brennivínsglas, ţrífur hann staupiđ, ţó ţađ sé mas, ţrífur hann staupiđ og steypir ţar á; til er henni drukkiđ og teygar hún ţá, til er henni drukkiđ ýmislegt öl, glösin og skálarnar skerđa hennar böl, glösin og skálarnar ganga um kring, gaman er ađ koma á svoddan ţing, - gaman er ađ koma ţar Guđný ber ljósiđ í húsiđ, ţá húmiđ ađ fer. Ljósiđ í húsiđ logar svo glatt, amma gefur brauđiđ, og er ţađ satt, amma gefur brauđiđ og ostinn viđ; Margrét er ađ skemmta ađ söngvara siđ, Margrét er ađ skemmta, ţađ er henni sýnt, - ţá kemur Markús og dansar svo fínt, ţá kemur Markús í máldrykkjulok, leikur hann fyrir međ latínusprok, leikur hann fyrir međ lystugt ţel - Ljóđin eru ţrotin og lifiđ ţiđ vel.
Kolbeinn Ţorsteinsson prestur í Miđdal.
Ótal mörgu er ađ sinna ennţá margt sem ţarf ađ finna enginn tími til ţess nú, ađ taka sér neitt frí vantar ţetta vantar hitt veskiđ löngu orđiđ milt, autt og tómt og krítarkortin komi hćttu í
Á rölti milli búđa svo ég býsnast yfir ţví ađ bođskapurinn eigi hvergi skjól og ég sest loks uppí bílinn minn og lofa sjálfum mér ađ ég láti ekki svona nćstu jól
En svo koma jólin, međ börnunum ég sit viđ jólatréđ
Svo koma jólin, og ennţá sama undriđ hefur skeđ gleđin sem um húsiđ fer allir syngja saman heims um ból ég veit ađ svona, og ađeins svona vil ég halda jól
En svo koma jólin, međ börnunum ég sit viđ jólatréđ
Svo koma jólin, og ennţá sama undriđ hefur skeđ og gleđin sem um húsiđ fer allir syngja saman heims um ból ég veit ađ svona, og ađeins svona vil ég halda jól
Björgvin Halldórsson / Bo
Göngum viđ í kringum
Göngum viđ í kringum einiberjarunn, einiberjarunn, einiberjarunn. Göngum viđ í kringum einiberjarunn, snemma á mánudagsmorgni.
Svona gerum viđ er viđ ţvoum okkar ţvott, ţvoum okkar ţvott, ţvoum okkar ţvott, svona gerum viđ ţegar viđ ţvoum okkar ţvott, snemma á mánudagsmorgni.
Snemma á Ţriđjudagsmorgni: Vindum okkar ţvott Snemma á Miđvikudagsmorgni: Hengjum okkar ţvott Snemma á Fimmtudagsmorgni: Teygjum okkar ţvott Snemma á Föstudagsmorgni: Straujum okkar ţvott Snemma á Laugardagsmorgni: Skúrum okkar gólf Snemma á Sunnudagsmorgni: Greiđum okkar hár Seint á Sunnudagsmorgni: Göngum kirkjugólf
Kemur hvađ mćlt var
Kemur hvađ mćlt var viđ mannkyn fram: Móđir leggur barn í hálm. Englar allt um kring hefja sćtan söng, flytja ţakkargjörđ, bođa friđ á jörđ.
Sveinninn sem hlýtur ţar hvílu' í kró, hverjum Drottni' er ćđri ţó. Englar allt um kring hefja sćtan söng, flytja ţakkargjörđ, bođa friđ á jörđ.
Reisir sú barnshönd, sem ritađ er, ríki Guđs í heimi hér. Englar allt um kring hefja sćtan söng, flytja ţakkargjörđ, bođa friđ á jörđ.
Ţorsteinn Valdimarsson
Hátíđ fer ađ höndum ein
Hátíđ fer ađ höndum ein, hana vér allir prýđum. Lýđurinn tendri ljósin hrein, líđur ađ tíđum, líđur ađ helgum tíđum.
Gerast mun nú brautin bein, bjart í geiminum víđum. Ljómandi kerti' á lágri grein. Líđur ađ tíđum, líđur ađ helgum tíđum.
Sćl mun dilla, silkirein, syninum, undurfríđum. Leiđ ei verđur ţá lundin nein. Líđur ađ tíđum, líđur ađ helgum tíđum.
Jóhannes úr Kötlum
Drengur Maríu
Býsn fyrir löngu í Betlehem bókin helga greinir frá: Jólabarniđ Jesús var í jötu lagđur ţá.
Heyrum engla hefja söng: Vér hyllum konung ţann er María fćđir mćt um jól ţví mannkyn frelsar hann.
Ómur lúđra og englakór ţann ungsvein hylla vann er María fćddi mćt um jól og mannkyn frelsar hann.
Hjarđmenn sinni hjörđ viđ ból héldu ţessa nćturstund. Af hćđum stjarna og himnakór ţá helgađi ţeirra lund.
Heyrum engla hefja söng: Vér hyllum konung ţann er María fćđir mćt um jól ţví mannkyn frelsar hann.
Til Betlehem ţađ kćra kvöld komu María og Jósep međ. Til ţess ađ fćđa frelsarann, fann hún hvergi auđan beđ.
Heyrum engla hefja söng: Vér hyllum konung ţann er María fćđir mćt um jól ţví mannkyn frelsar hann.
Loks fundu ţau sér lítiđ skjól ţar í lágum kofa inn og í fjárhúsjötu fyrstu jól fćddi María drenginn sinn.
Heyrum engla hefja söng: Vér hyllum konung ţann er María fćđir mćt um jól ţví mannkyn frelsar hann.
Býsn fyrir löngu í Betlehem bókin helga greinir frá: Jólabarniđ Jesús var í jötu lagđur ţá.
Hinrik Bjarnason
Jólasveinninn kemur í kvöld
Nú hlustum viđ öll svo hýrleg og sett, ekki nein köll ţví áđan barst frétt: Jólasveinninn kemur í kvöld! Hann arkar um sveit og arkar í borg og kynja margt veit um kćti og sorg. Jólasveinninn kemur í kvöld! Hann sér ţig er ţú sefur, hann sér ţig vöku í. og góđum börnum gefur hann svo gjafir, veistu' af ţví. Nú hlustum viđ öll svo hýrleg og sett, ekki nein köll ţví áđan barst frétt: Jólasveinninn kemur í kvöld!
Međ flautur úr tré og fiđlur í sekk, bibbidíbe og bekkedíbekk. Jólasveinninn kemur í kvöld! Og brúđur í kjól sem bleyta hvern stól, flugvélar, skip og fínustu hjól. Jólasveinninn kemur í kvöld! Og engan ţarf ađ hryggja ţví allir verđa međ er börnin fara' ađ byggja sér bć og ţorp viđ jólatréđ. Hć! Nú hlustum viđ öll svo hýrleg og sett, ekki nein köll ţví áđan barst frétt: Jólasveinninn kemur í kvöld.
Hinrik Bjarnason
Vöggusálmurinn
Sofđu, Jesús, sofđu rótt, senn er nótt, sćng viđ búum ţér nú hljótt. Ţér viđ vöggum, vöggum, vöggum, Ţér viđ vöggum, vöggum, vöggum. Hvíldu undir okkar sćng eins og fugl viđ móđur vćng.
Maríubarn, ó, blunda nú, blunda nú, Blíđra drauma njótir ţú. Ţér viđ vöggum, vöggum, vöggum, Ţér viđ vöggum, vöggum, vöggum. Ţér viđ fylgjum ţína slóđ og ţér viđ syngjum vögguljóđ.
Hinrik Bjarnason
Jesús ţú ert vort jólaljós
Jesús ţú ert vort jólaljós, um jólin ljómar ţín stjarna. Ţér englarnir kveđa himneskt hrós, ţađ hljómar og raust Guđs barna. Skammdegismyrkriđ skyggir svart, ţó skugga sjáum ei tóma. Ţú ljósiđ á hćđum, blítt og bjart, ţú berđ oss svo fagran ljóma.
Jesús ţú ert vort jólatré, á jörđu plantađur varstu. Ţú ljómandi ávöxt lést í te og lifandi greinar barstu. Vetrarins frost ţó hér sé hart og hneppi lífiđ í dróma ţú kemur veđ vorsins skrúđ og skart og skrýđir allt nýjum blóma.
Jesús, ţú ert vor jólagjöf, sem jafnan besta vér fáum. Ţú gefinn ert oss viđ ystu höf, en einkum ţó börnum smáum. Brestur oss alla býsna margt. Heyr barnavarirnar óma. Ţú gefur oss lífsins gulliđ bjart ţví gleđinnar raddir hljóma.
Valdimar Briem
Svo fjarri í jötu
Svo fjarri í jötu svo fagur ađ sjá minn frelsari góđur í heyinu lá og stjörnurnar ljómuđu’ og lýstu ţar inn sem liggjandi í jötu svaf frelsari minn.
Og dýrin hann vakandi umkringdu öll og umhverfiđ breyttist í skínandi höll. Ó, ver hjá mér Drottinn og vak yfir mér svo villist ég ekki í burtu frá ţér.
Hannes Flosason
Jólin 1891
Fullvel man ég fimmtíu ára sól, fullvel meir en hálfrar aldar jól. Man ţađ fyrst er sviptur allri sút sat ég barn međ rauđan vasaklút.
Kertin brunnu bjart í lágum snúđ, brćđur fjórir áttu ljósin prúđ. Mamma settist sjálf viđ okkar borđ, sjáiđ, ennţá man ég hennar orđ:
„Ţessa hátíđ gefur okkur Guđ, Guđ hann skapar allan lífsfögnuđ, án hans gćsku aldrei sprytti rós, án hans náđar dći sérhvert ljós.
Ţessi ljós sem gleđja ykkar geđ Guđ hefur kveikt svo dýrđ hans gćtuđ séđ. Jólagleđin ljúfa lausnarans leiđir okkur nú ađ jötu hans.“
Síđan hóf hún heilög sagnamál, himnesk birta skein í okkar sál. Aldrei skyn né skilningskraftur minn skildi betur jólabođskapinn.
Matthías Jochumsson
Ó, Jesúbarn blítt
Ó, Jesúbarn blítt svo bjart og svo frítt ţitt ból er hvorki mjúkt né hlýtt. Ţú komst frá háum himnastól međ helgan friđ og dýrđleg jól. Ó, Jesúbarn blítt svo bjart og svo frítt.
Ó, Jesúbarn blítt svo bjart og svo frítt ţú bauđst mér gleđiefni nýtt. Ţinn föđur á himnum ég einnig á og ekkert mér framar granda má. Ó, Jesúbarn blítt svo bjart og svo frítt.
Ó, Jesúbarn blítt svo bjart og svo frítt ţú bróđir minn ert og allt er nýtt. Ţú komst í heim međ kćrleik ţinn, ţú komst međ gleđibođskapinn. Ó, Jesúbarn blítt svo bjart og svo frítt
Margrét Jónsdóttir
Í dag er glatt í döprum hjörtum
Í dag er glatt í döprum hjörtum ţví Drottins ljóma jól. Úr niđa myrkrum nćtursvörtum upp náđar rennur sól. Er vetrar geisar stormur stríđur ţá stendur hjá oss friđarengill blíđur. Og ţegar ljósiđ dagsins dvín :/: oss Drottins birta kringum skín. :/:
Oss öllum mikinn fögnuđ flytur sá friđarengill skćr: „Sá Guđ er hćst á himni situr er hér á jörđ oss nćr, sá Guđ, er rćđur himni háum hann hvílir nú í dýrastalli lágum, sá Guđ er öll á himins hnoss :/: varđ hold á jörđ og býr međ oss.“:/:
Ó, dýrđ sé ţér í hćstum hćđum, er hingađ komst á jörđ. Á međan lifir líf í ćđum ţig lofar öll ţín hjörđ. Á međan tungan má sig hrćra, á međan hjartađ nokkuđ kann sig bćra, hvert andartak, hvert ćđarslag :/: Guđs englar syngi dýrđarlag. :/:
Valdimar Briem
Hin fyrstu jól
Ţađ dimmir og hljóđnar í Davíđsborg, í dvala sig strćtin ţagga. Í bćn hlýtur svölun brotleg sál frá brunni himneskra dagga. Öll jörđin er sveipuđ jólasnjó og jatan er ungbarns vagga.
Og stjarna skín gegnum skýjahjúp međ skćrum lýsandi bjarma. Og inn í fjárhúsiđ birtan berst og barniđ réttir út arma, en móđirin, sćlasti svanni heims hún sefur međ bros um hvarma.
Og hjarđmađur birtist, um húsiđ allt ber höfga reykelsisangan. Í huga flytur hann himni ţökk og hjalar viđ reifarstrangann. Svo gerir hann krossmark, krýpur fram og kyssir barniđ á vangann.
Kristján frá Djúpalćk.
Frá ljósanna hásal
Frá ljósanna hásal ljúfar stjörnur stara og stafa um nćturhúmiđ geislakrans. Fylkingar engla létt um loftiđ fara og ljúfir söngvar hljóma um lífsins helgidóma, um eilíft heilagt alveldi kćrleikans.
Ó, heilaga stjarna rjúf ţú vođans veldi og varđađu jarđarbarnsins myrka stig. Ljósanna fađir lát á helgu kveldi hvert fávíst hjarta finna til friđar barna ţinna. Gef föllnum heimi ráđ til ađ nálgast ţig.
Jens Hermannsson
Klukknahreim
Klukknahreim, klukknahreim hljóma’ um fjöll og fell, klukknahreim, klukknahreim ber á bláskinssvell. Stjarnan mín, stjarnan ţín stafar geislum hjarn. Gaman er ađ geta’ um jól glađst sem lítiđ barn.
Ţótt ei sjái sól, sveipar jarđarból hug og hjarta manns heilög birta’ um jól. Mjöllin heiđ og hrein hylur laut og stein. Á labbi má ţá löngum sjá lítinn jólasvein.
Klukknahreim, klukknahreim......
Komiđ, komiđ međ kringum jólatréđ. Aldrei hef ég eins augnaljóma séđ. Björn fćr hlaupahjól, Halla nýjan kjól. Sigga brúđu sína viđ syngur „Heims um ból“.
Klukknahreim, klukknahreim......
Hinn forni söngur fór um jörđ
Hinn forni söngur fór um jörđ og fagnađ var ţá nótt er englar höfđu himnum frá í heim til manna sótt.
„Vér fćrum yđur friđ á jörđ og farsćld dćgrin löng.“ En mannkind hlýddi hljóđlát á ţann hljóm af englasöng.
Um loftin myrk ţeir liđu skjótt og lýstu sína slóđ, en yfir jarđneskt blóđ og böl ţá breiddist tónaflóđ.
Um auđnir, fjöll og úthöf víđ, um ís og vötnin ströng ţar heyra mátti hátt og skýrt ţann hljóm af englasöng.
Hinrik Bjarnason
Á ţeim langa vetri
Á ţeim langa vetri oft var frost og hríđ, fold í frera bundin, fátt um veđur blíđ. Ofan gaf ţá snjó á snjó, snjó ofan á snjó, á ţeim langa vetri í eina tíđ.
Af himnum prins var sendur međ hjálprćđi til manns. En voru trúir ţegnar í víđu ríki hans? Á ţeim langa vetri, undir fjárhússvist, í jötu fćddi María Jesúm Krist.
Fráleitt má ég snauđur fćra honum neitt. Ef ég vćri ríkur allt vćri ţađ breytt, og lćrđur gćti látiđ lćrdómsvitiđ sitt. En eitt get ég ţó gefiđ: Gefiđ hjarta mitt.
Hinrik Bjarnason
Enn fagnar heimur
Enn fagnar heimur helgri nótt á himni stjörnur skína rótt og kertaljósin lýsa húm á litlum kveik viđ barnsins rúm.
Og ţjóđir gleyma ţraut og sorg viđ ţrönga jötu' í Davíđs borg og eygja bjarma enn af von. – Ţar er hann fćddur, mannsins son.
Ţví hann, sem braut ei brákađ strá, hann brýtur fjötra og virki há og gerir frelsiđ lýđum ljóst og leggur elsku ţeim í brjóst.
Og ţótt hans bíđi ţyrnikrans og ţeirra, er ganga í fótspor hans, og sálir nísti hörmung hörđ, hans hugsjón mun ţó sigra' á jörđ.
Ţorsteinn Valdimarsson
Friđur friđur frelsarans
Friđur, friđur frelsarans, finni leiđ til sérhvers manns. Yfir höf og yfir lönd almáttug nćr drottins hönd. Hans er lífiđ, hans er sól, hann á okkar björtu jól. :/: Börn viđ erum börnin smá, börn, sem Drottinn vakir hjá. :/:
Friđur, friđur fögur jól, frelsarinn er vörn og skjól. Verum örugg, verum trú, verum glöđ á jólum nú. Veitum öđrum von og yl vermum allt sem finnur til. :/: Börn viđ erum börnin smá, börn, sem Drottinn vakir hjá. :/:
Friđur sé um fold og haf friđarbođskap Jesús gaf. Fátćkur hann fćddur var, fađir ljóssins ţó hann var. Ljóssins fađir, ljós ţín skćr lýsi öllum nćr og fjćr. :/: Börn viđ erum börnin smá, börn, sem Drottinn vakir hjá. :/:
Ingólfur Jónsson frá Prestbakka
Hljóđa nótt
Hljóđa nótt, heilaga nótt. Vćrđ á fold, vaka tvö Jósep og María jötuna viđ, jól eru komin međ himneskan friđ. :/:Fćtt er hiđ blessađa barn. :/:
Hljóđa nótt, heilaga nótt. Hirđum fyrst heyrin kunn gleđirík, fagnandi engilsins orđ, ómfögur berast frá himni á storđ: :/: Fćddur er frelsari ţinn. :/:
Hljóđa nótt, heilaga nótt. Sonur guđs signir jörđ. Myrkriđ ţađ hopar viđ hćkkandi dag hvarvetna sungiđ er gleđinnar lag: :/: Kristur er kominn í heim. :/:
Joseph Mohr – Sigurjón Guđjónsson
Međan hirđarnir fátćku
Međan hirđarnir fátćku hvíldust svo rótt, sinnar hjarđar ţeir gćttu um kalda nótt, ţá kom engillinn sem fegursta bođskapinn bar og hann birtist í söngnum er hljómađi ţar. Halelúja, halelúja, fćddur er lausnari mannanna.
Ţegar hirđarnir vakna ţeir sáu ţá sýn hvar sindrandi leiftur í austrinu skín. Var sem dagsbirtan sveipađi hauđur og haf. Ţađ var himneska stjarnan sem birtuna gaf. Halelúja, halelúja, fćddur er lausnari mannanna.
Ţessi stjarna, sem vitringum vísađi leiđ til ađ vitja ţess konungs sem heimurinn beiđ, yfir Betlehemsvöllum hún benti ţeim á hvar barniđ í fjárhúsajötunni lá. Halelúja, halelúja, fćddur er lausnari mannanna.
Inn til barnsins gengu vegmóđir vitringar til ađ veita ţví tákn sinnar lotningar, beygđu kné, en hjörtu ţeirra af fögnuđi full, vildu fćra ţví reykelsi, myrru og gull. Halelúja, halelúja, fćddur er lausnari mannanna.
Litla barniđ, sem í jötu svo veikburđa var, hefur veriđ oss tilefni fagnađar. Látum hljóma ţennan frelsis og fagnađaróđ ţar til friđurinn ríkir međ sérhverri ţjóđ. Halelúja, halelúja, fćddur er lausnari mannanna.
Guđmundur Guđbrandsson
Ó, hve dýrđleg er ađ sjá
Ó, hve dýrđleg er ađ sjá alstirnd himins festing blá, ţar sem ljósin gullnu glitra, glöđu leika brosi' og titra :/: og oss benda upp til sín. :/:
Nóttin helga hálfnuđ var, huldust nćrfellt stjörnurnar, ţá frá himinboga' ađ bragđi birti' af stjörnu,' um jörđu lagđi ljómann hennar sem af sól. :/:
Ţegar stjarna' á himni hátt hauđur lýsir miđja' um nátt, sögđu fornar sagnir víđa; sá mun fćđast međal lýđa :/: konungur sem ćđstur er. :/:
Vitringar úr austurátt ei ţví dvöldu' en fóru brátt ţess hins komna kóngs ađ leita, kóngi lotning ţeim ađ veita :/: mestur sem ađ alinn er. :/:
Stjarnan skćr ţeim lýsti leiđ, leiđin ţannig varđ ţeim greiđ, uns ţeir sveininn fundu fríđa. Fátćk móđir vafđi´hinn blíđa :/: helgri' í sćlu' ađ hjarta sér. :/:
Grundtvig-Stefán Thorarensen
Um bjarta nóttu
Um bjarta nóttu barst um heim fyrst blessađ jólaljóđ er hersveit engla í heiminn kom međ helgan gleđióđ. „Nú sátt og friđur sé á jörđ og sigruđ neyđ og ţröng.“ Í helgum kyrrţey heimur beiđ og hlýddi' á englasöng.
Nú enn vér sjáum sömu dýrđ og sömu englahjörđ, og enn vér heyrum helgan söng sem hljómar dimmri jörđ, ţví hćrra gćfu, harmi, neyđ og hversdags ys og ţröng og hćrra öllum heimsins gný vér heyrum englasöng.
Ó, ţér, sem byrđi beygir ţung og brennheit felliđ tár, sem gangiđ áfram grýtta leiđ svo gróa engin sár, ó, sjá, nú ljómar ljósiđ bjart og líđur englahjörđ á hvítum vćngjum himni frá međ helgan friđ á jörđ.
Bjarni Eyjólfsson
Folaldiđ mitt hann Fákur
Folaldiđ mitt hann Fákur fćddur var međ hvítan hóf. Og er hann áfram sentist öll varđ gatan reykjarkóf.
Hestarnir, allir hinir, hćddu Fák og settu hjá. Í stađ ţess ađ stökkva' í leikinn stóđ hann kyrr og horfđi á.
Milli élja' á jólakvöld jólasveinninn kom: „Fć ég ţig nú Fákur minn fyrir stóra sleđann minn?“
Ţá urđu klárar kátir, kölluđu í einni hjörđ: „Fákur međ fótinn hvíta frćgur er um alla jörđ.“
Hinrik Bjarnason
Hann er fćddur frelsarinn
Hann er fćddur frelsarinn. Nú fagnar óbó og flautan skćra. Hann er fćddur frelsarinn, fögnum viđ ţeirri gleđigjöf.
Eins og vindur um veröld fór vonin er ţú heim í fćddist. Eins og vindur um veröld fór vísar stjarnan á hirđakór.
Hann er fćddur...........
Lágt í stalli liggur hann, liggur ţar í reifum vafinn. Lágt í stalli liggur hann lýsir stjarnan á sérhvern mann.
Hann er fćddur........
Ásýnd hans er heiđ og hrein, hjarta mitt af gleđi syngur. Ásýnd hans er heiđ og hrein, hjartađ lofar hinn unga svein.
Hann er fćddur...........
Jesús, meistari, mćti son, mannsins bur og göfgi herra. Jesús, meistari, mćti son, minning ţín er heimsins von.
Hann er fćddur...........
Gunnlaugur V. Snćvarr
Nú ljóma aftur ljósin skćr(Lag: Viđ kveikjum einu kerti á)
Nú ljóma aftur ljósin skćr um lönd og höf í nótt og húmiđ lífsins ljóma fćr er leiftrar stjarna gnótt.
Ţá flutt er mönnum fregnin sú ađ fćddur oss sé hann er fćrir birtu, friđ og trú og fró í sérhvern rann.
Ó, stjarna lát ţú lýsa enn ţitt ljós međ von og trú svo öđlist friđ ţann allir menn er ćtíđ bođar ţú.
Í sorgmćdd hjörtu sendu inn ţín signuđ ljósin blíđ og hugga hvern er harmar sinn á helgri jólatíđ.
Gunnlaugur V. Snćvarr
Einu sinni í ćttborg Davíđs
Einu sinni í ćttborg Davíđs ofur hrörlegt fjárhús var. Fátćk móđir litverp lagđi lítiđ barn í jötu ţar. Móđir sú var meyjan hrein, mjúkhent reifum vafđi svein.
Kom frá hćđum hingađ niđur hann sem Guđ og Drottinn er. Jatan varđ hans vaggan fyrsta, vesćlt skýli kaus hann sér. Snauđra gekk hann međal manna, myrkriđ ţekkti' ei ljósiđ sanna.
Móđur blíđri barniđ helga bernsku sinnar dögum á hlýđni sýndi' og virđing veitti, vann ţađ starf er fyrir lá. Kristin börn í bernskurann breyta vilja eins og hann.
Ćska hans var ćsku vorrar ćđst og sönnust fyrirmynd. Hann var lítill, óx međ aldri, átti bros og táralind. Hann ţví skilur hryggđ í geđi, hann er međ í leik og gleđi.
Loks vér sjá hann fáum frelsuđ fyr' hans blóđ og sáttargjörđ. Ţví ţađ barn, svo blítt og hlýđiđ, ber nú allt á himni' og jörđ, börn sín leiđir áfram öll upp til sín í dýrđarhöll.
Ei á jörđ í jötu lágri jólabarniđ sjáum ţá. Viđ Guđs hćgri hönd hann situr, hann ţar fáum vér ađ sjá, er viđ stól Guđs standa glöđ stjörnum lík hans börn í röđ.
Friđrik Friđriksson
Klukknahljóđ
Hjúpar hvíta mjöll, hćđir dali' og fjöll. Sofa' um signuđ jól svartálfar og tröll. Í kvöldsins kuldablć kafa djúpan snć jólasveinar, jólasveinar heim ađ bóndabć.
Klukknahljóđ, klukknahljóđ enn um óttubil bónda' og fljóđ, börnin góđ bođa kirkju til. Klukknahljóđ, klukknahljóđ, duna fannkrýnd fjöll. Kátt er nú í byggđ og borg, bjart í koti' og höll.
Björt á grćnni grein glitra ljósin hrein. Bráđum börnin sjá birtast jólasvein. Hylur hvíta mjöll hćđir dali' og fjöll. Kátt er nú í byggđ og borg, bjart í koti' og höll.
Klukknahljóđ, klukknahljóđ enn um óttubil bónda' og fljóđ, börnin góđ bođa kirkju til. Klukknahljóđ, klukknahljóđ, duna fannkrýnd fjöll. Kátt er nú í byggđ og borg, bjart í koti' og höll.
Loftur Guđmundsson
Konungar úr austurátt
Konungar úr austurátt áfram héldu dag og nátt. Lýsti för um fjallasali friđarstjarnan ţrátt.
Ó, stjarnan dula, stjarnan heiđ, stjarnan okkar konungs beiđ. Fylg oss vestur fagri gestur, fćr oss birtu' á vora leiđ.
Međ gullinkrónu ađ gjöf ég kem til grćđara míns í Betlehem. Er sá stćrri, ćđri' og hćrri okkur kóngum ţrem.
Ó, stjarnan dula...........
Reykelsi úr fjarlćgđ fćr frelsari vor jötu nćr. Klukkum hringjum, kveđum, syngjum, krýnum ţig, Drottinn skćr.
Ó, stjarnan dula...........
Ilmandi myrra er vor gjöf og var flutt um sollin höf. Sorgum léttir, sárin sléttir, sefar harm viđ gröf.
Ó, stjarnan dula...........
Almáttugur upp nú rís eilífur Guđ í Paradís. Hallelúja, hallelúja, honum ég syngja kýs.
Ó, stjarnan dula...........
Hinrik Bjarnason
Ding dong
Ding dong dinge dinge dong! Nú klukkur himins klingja. Fjölda engla fyrir ber, um friđ á jörđu syngja. Gloria. Hosanna in excelsis.
Hljóma klukkur heims um ból til hátíđar skal bjóđa. Fögnum öll um friđarjól međ frelsaranum góđa. Gloria. Hosanna in excelsis.
Ding dong yfir mörk og miđ skal klukkan helga hljóma. Bođar gleđi, farsćld, friđ, vorn fögnuđ látum óma. Gloria. Hosanna in excelsis.
Gunnlaugur V. Snćvarr
Hin fegursta rósin er fundin
Hin fegursta rósin er fundin og fagnađarsćl komin stundin. Er frelsarinn fćddist á jörđu hún fannst međal ţyrnanna hörđu.
Ţá skaparinn himinrós hreina í heiminum spretta lét eina, vorn gjörspilltan gróđur ađ bćta og gjöra hans beiskjuna sćta.
Ţú rós mín ert ró mínu geđi, ţú rós mín ert skart mitt og gleđi, ţú harmanna beiskju mér bćtir, ţú bannvćnar girndir upp rćtir.
Helgi Hálfdánarson
Meiri snjó
Er lćgst er á lofti sólin, ţá loksins koma jólin. Viđ fögnum í friđ og ró, meiri snjó, meiri snjó, meiri snjó.
Ţađ gleđst allur krakkakórinn, er kemur jólasnjórinn. Og ćskan fćr aldrei nóg, meiri snjó, meiri snjó, meiri snjó.
Ţađ er barnanna besta stund, ţegar byrjar ađ snjóa á grund. Úti á flötinni fćđist hratt, feikna snjókall međ nef og međ hatt.
Svo leggjast öll börn í bóliđ, ţví bráđum koma jólin. Ţau fagna í friđ og ró, meiri snjó, meiri snjó, meiri snjó.
Höf. ókunnur
Ţađ aldin út er sprungiđ
Ţađ aldin út er sprungiđ og ilmar sólu mót sem fyrr var fagurt sungiđ af fríđri Jesserót. Og blómstriđ ţađ á ţrótt ađ veita vor og yndi um vetrar miđja nótt.
Ţú ljúfa lilju rósin sem lífgar heiliđ kalt og kveikir kćrleiks ljósin og krýnir lífiđ allt. Ó, Guđ og mađur greiđ oss veg frá öllu illu svo yfirvinnum deyđ.
Matthías Jochumsson
Krakkar mínir komiđ ţiđ sćl
Krakkar mínir komiđ ţiđ sćl, hvađ er nú á seyđi? Áđan heyrđi ég eitthvert vćl upp á miđja heiđi.
Sjáiđ ţiđ karlinn, sem kemur ţarna inn, kannske ţađ sé blessađur jólasveinninn minn.
Ég hef annars sjaldan séđ svona marga krakka. Eitthvađ kannske er ég međ, sem ekki er vont ađ smakka.
Blessađur karlinn, já komdu hérna inn, hvađ er ţarna í pokanum jólasveinninn minn.
Ţađ fáiđ ţiđ seinna ađ sjá, svona, engin lćti! Ég er kominn fjöllum frá, og fć mér bara sćti.
Segđu okkur góđi, hvađ sástu í ţinni ferđ? Seinna máttu gef okkur dáldinn jólaverđ.
Eitthvađ gaman gćti ég sagt, og geri ţađ líka feginn. Ég hef mikiđ á mig lagt ykkar vegna greyin.
Segđu okkur góđi, hvađ sástu í ţinni ferđ? Seinna máttu gefa okkur dáldinn jólaverđ.
Um minn bústađ enginn veit, utan vetrarsólin. En ég ţramma o´ní sveit alltaf fyrir jólin.
Segđu okkur góđi, hvađ sástu í ţinni ferđ? Seinna máttu gefa okkur dáldinn jólaverđ.
Víđa kem ég viđ á bć, varla er ég setztur fyrr en börnin hrópa: "Hć hér er jólagestur".
Velkominn sértu, og segđu okkur nú fljótt, sástu ekki álfa og huldufólk í nótt?
Enga sá ég álfaţjóđ, enda var ţađ bótin. Álfar birtast, börnin góđ, bara um áramótin.
Ja, ţú ert skrítinn og skemmtilegur karl, skeggiđ ţitt er úfiđ og bústađurinn fjall.
Ţegar ég kom í ţessa borg, ţađ voru mikil lćti. Vagnarnir međ óp og org ćđa hér um strćti.
Ţú ert úr fjöllunum, ţađ er líka satt. Ţetta eru bílar, sem aka svona hratt.
Eitt er ţađ sem mig undrar mest, ađ ţau farartćki, skyldu ekki hafa hest og hund, sem eftir rćki.
Aumingja karlinn, ţú kannt ţetta ekki vel. Kerran heitir bifreiđ og gengur fyrir vél.
Ţađ má leika á gamlan gest, sem galdra ţekkir lítiđ. Enda líka finnst mér flest furđulegt og skrítiđ.
Ţú ert úr fjöllunum, ţađ er svo sem von. Ţú munt heita Pottsleikir Leppalúđason.
Svo er ţađ. - En segđu mér, Siggi eđa Gvendur, til hvers ţetta áhald er, sem okkar á milli stendur.
Ţetta er nú tćkiđ, sem tala verđur í til ţess ađ ţađ heyrist um sveit og víđan bý.
Ef ég vćri gömul geit gćtuđ ţiđ svona hjalađ, ađ ţađ heyrist upp í sveit allt, sem hér er talađ!
Ţér finnst ţađ skrítiđ, en svona er ţađ nú samt. Syngdu bara meira, ţađ heyrist langt og skammt.
Er ţađ satt ađ okkar tal eignist vćngi slíka? fljúgi yfir fjöll og dal, og fram á sjóinn líka.
Ţér finnst ţađ skrítiđ, en svona er ţađ nú samt. Syngdu bara meira, ţađ heyrist langt og skammt.
Heyriđ börnin heil og sćl, hausinn minn er ţröngur. Ţetta, sem mér virtist vćl, var ţá krakkasöngur?
Auđvitađ góđi, ţađ vorum bara viđ - viđ, sem hérna stöndum, ađ syngja í útvarpiđ.
Ţorsteinn Ö. Stephensen
Ó, Grýla
Grýla heitir grettin mćr, í gömlum helli býr. Hún unir sér í sveitinni viđ sínar ćr og kýr. Hún ţekkir ekki glaum og glys né götulífsins spé og nćstum eins og nunna er, ţótt níuhundruđ ára sé.
Ó Grýla, ó Grýla, ó Grýla í gamla hellinum.
Hún sinnir engu öđru nema elda nótt og dag, og hirđir ţar um hyski sitt međ hreinum myndarbrag. Af alls kyns mat og öđru slíku eldar hún ţar fjöll, oní 13 jólasveina og 80 tröll.
Ó Grýla, ó Grýla, Ó Grýla í gamla hellinum.
Já matseldin hjá Grýlu greyi er geysimikiđ stređ. Hún hrćrir deig, og stórri sleggju slćr hún buffiđ međ. Međ járnkarli hún bryđur bein og brýtur ţau í mél og hrćrir skyr í stórri og sterkri steypuhrćrivél.
Ó Grýla, ó Grýla, ó Grýla í gamla hellinum.
Hún Grýla er mikill mathákur og myndi undra ţig. Međ matarskóflu mokar alltaf matnum upp í sig. Og ef hún greiđir á sér háriđ, er ţađ mesta basl, ţví ţađ er reitt og rifiđ eins og ryđgađ víradrasl.
Ó Grýla, ó Grýla, ó Grýla í gamla hellinum.
Og hjá ţeim Grýlu og Leppalúđa ei linnir kífinu, ţótt hann Grýlu elski alveg út úr lífinu. Hann eltir hana eins og flón, ţótt ekki sé hún fríđ. Í sćluvímu sama lagiđ syngur alla tíđ:
Ó Grýla, ó Grýla, ó Grýla, ég elska bara ţig.
Ómar Ragnarson
Englakór frá himnahöll
Englakór frá himnahöll hljómar yfir víđa jörđ. Enduróma fold og fjöll flytja glađa ţakkargjörđ.
Gloría in exelcis deo.
Hirđar ţví er hátíđ nú, hví er lofiđ fullt af söng. Hver er fergnin helga sú er heyrir vetrarnóttin löng.
Gloría in exelcis deo.
Kom í Betlehem er hann, heill sem allir veröld fćr. Kom í lágan lítinn rann, lausnara sínum krjúptu nćr.
Gloría in exelcis deo.
Ó, helga nótt
Ó helga nótt, ţín stjarna blikar blíđa, Ţá barniđ Jesús fćddist hér á jörđ. Í dauđa myrkrum daprar ţjóđir stríđa, uns Drottinn birtist sinni barna hjörđ. Nú glćstar vonir gleđja hrjáđar ţjóđir ţví Guđlegt ljós af háum himni skín. Föllum á kné, nú fagna himins englar. Frá barnsins jötu blessun streymir, blítt og hljótt til ţín. Ó helga nótt, ó heilaga nótt.
Vort trúar ljós, ţađ veginn okkur vísi, hjá vöggu Hans viđ stöndum hrćđ og klökk Og kyrrlát stjarna kvöldsins öllum lýsi, er koma vilja hér í bćn og ţökk. Nú konungurinn Kristur Drottinn fćddist hann kallar oss í bróđur bćn til sín. Föllum á kné, nú fagna himins englar, hjá lágum stalli lífsins kyndill, ljóma, fagurt skín. Ó helga nótt, Ó heilaga nótt.
Sigurđur Björnsson
Á dimmri nóttu
Á dimmri nóttu bárust bođ um bjartan nýjan dag. Guđ sendi engla sína til ađ syngja dýrđar lag. Hann framtíđ jarđar börnum býr og bođar fögnuđ ţeim, ţví kćrleikur sem kuldinn flýr nú kom í ţennan heim.
Ađ heyra bođin himni frá fćr heimi ţínum breytt. Ţau bođ ađ heilög himinsdýr sé hjarta ţínu veitt. Guđ lćtur ekkert aftra sér og auđgar barniđ sitt. Hann gefur jóla gleđi ţér Og guđsríkiđ er ţitt.
Guđs engill flytur enn ţá bođ međ undur skćrri raust Um sálarfriđ, um frelsi til ađ fagna ótta laust. Á jólahátíđ heilög kyrrđ fćr hugann leyst úr ţröng ţví heimurinn á hljóđa stund og heyrir engla söng.
Jólahjól
Undir jóla hjóla tré er pakki Undir jóla hjóla tré er vođalega stór pakki í silfurpappír og mamma og pabbi glotta í laumi í kampinn
Skild'a vera jólahjól Skild'etta vera jólahjól Skild'a vera jólahjól Skild'etta vera jólahjól
Úti í jólahjólabć slćr klukka úti í jólahjólabć hringir jólahjólaklukkan jólin inn Ég mćni útum grá glugga og jólasveinninn glottir bakviđ ský út í bćđi
Skild'a vera jólahjól Skild'etta vera jólahjól Skild'a vera jólahjól Skild'etta vera jólahjól
Mamma og pabbi ţegja og vilja ekkert segja
Skild'a vera jólahjól Vona ađ ţetta sé nú jólahjól Ađ ţetta sé nú jólahjól óóóójeeeee
Undir jóla hjóla tré er pakki Undir jóla hjóla tré er vođalega stór pakki í silfurpappír og mamma og pabbi glotta í laumi í kampinn út í bćđi.
Skild'a vera jólahjól Skild'etta vera jólahjól Skild'a vera jólahjól Skild'etta vera jólahjól ... skildetta vera hjólajól? ćtli ţađ sé mótorhjól
Sniglabandiđ
Jólin koma
Er nálgast jólin lifnar yfir öllum ţađ er svo margt sem ţarf ađ gera ţá og jólasveinar fara upp á fjöllum ađ ferđbúast og koma sér á stjá.
Jólin koma, jólin koma, og ţeir kafa snjó á fullri fart, jólin koma, jólin koma, allir búast í sitt besta skart.
Hann er svo blankur auminginn hann pabbi ađ ekki gat hann gefiđ mömmu kjól. Svo andvarpađi' hann út af búđarlabbi: „Ţađ er svo dýrt ađ halda ţessi jól.“
Jólin koma, jólin koma, blessuđ krakkar forđist glaum og gól. Jólin koma, jólin koma, eignist kyrrđ og friđ um heilög jól.
Gefđu mér gott í skóinn
Gefđu mér gott í skóinn góđi jólasveinn í nótt. Úti ţú arkar snjóinn, inni sef ég vćrt og rótt. Góđi, ţú mátt ei gleyma glugganum er sef ég hjá. Dásamlegt er ađ dreyma um dótiđ sem ég fć ţér frá.
Góđi sveinki gćttu' ađ skó gluggakistunni' á, og ţú mátt ei arka hjá án ţess ađ setja neitt í ţá. Gefđu mér eitthvert glingur góđi jólasveinn í nótt. Međan ţú söngva syngur sef ég bćđi vćrt og rótt.
Gefđu mér gott í skóinn góđi jólasveinn í nótt. Úti ţú arkar snjóinn, inni sef ég vćrt og rótt. Góđi, ţú mátt ei gleyma glugganum er sef ég hjá. Dásamlegt er ađ dreyma um dótiđ sem ég fć ţér frá.
Ó, hve skelfing yrđi' ég kát ef ţú gćfir mér ein dúkku, ígulker eđa bara hvađ sem er. Gefđu mér eitthvert glingur góđi jólasveinn í nótt. Međan ţú söngva syngur sef ég bćđi vćrt og rótt.
Yfir fannhvíta jörđ
Yfir fannhvíta jörđ leggur friđ ţegar fellur mjúk logndrífa á grund, eins og heimurinn hinkri ađeins viđ, haldi niđri sér anda um stund. Eftirvćntingu í augum má sjá, allt er einhvađ svo spennandi í dag. Jafnvel kisa hún tiplar á tá, ţorir tćplega ađ mala sitt lag.
Svo berst ómur og samhljómur til eyrna af indćlum söng. Tvírćđ bros mćtast og börnin kćtast, en biđin er börnunum löng. Loksins kveikt er á kertum í bć, ţá er kátt um öll mannana ból. Og frá afskekktum bć út viđ sć, ómar kveđjan um Gleđileg jól.
Á Betlehemsvöllum Sigurđur Björnsson
Bođskapur Lúkasar
Viđlag: Haukur Ágústsson
Hljóđ er hin höfga
nótt.
Veröld í vćndum á
Líđa um lönd og sć Elsa E. Guđjónsson
Jólaklukkur
Hljóma klukkur heims um ból Gunnlaugur V. Snćvarr
Ólafur Gaukur
Syng barnahjörđ Isaac Watts -Jóhann Hannesson
Rúdolf međ rauđa trýniđ
Síglađir jólasveinar Elsa E. Guđjónsson
Opin standa himins hliđ G.R.Woodward - Sigurđur Pálsson
Jólin, jólin Ólafur Gaukur
Út međ illsku’ og hatur, inn međ gleđi’ og friđ, taktu’ á móti jólunum međ Drottinn ţér viđ hliđ. Víđa’ er hart í heimi, horfin friđar sól. Ţađ geta ekki allir haldiđ gleđi’ og friđarjól.
Mundu ađ ţakka Guđi gjafir, frelsi’ og friđ. Ţrautir, raunir náungans víst koma okkur viđ. Bráđum klukkur klingja, kalla heims um ból, vonandi ţćr hringja flestum gleđi’ og friđarjól.
Biđjum fyrir öllum ţeim sem eiga bágt og ţjást. Víđa mćtti vera meira’ um kćrleika og ást.
Bráđum koma jólin, bíđa gjafirnar. Út um allar byggđir verđa bođnar krćsingar, en gleymum ekki Guđi, hann son sinn okkur fól. Gleymum ekki’ ađ ţakka fyrir gleđi’ og friđarjól.
Magnús Eiríksson
Ó, hve allt er nú friđsćlt og óm um húsiđ ber. Er ţađ söngurinn sami, pabbi minn, sem ađ syngur á vetri jólin inn?
Er ţađ heilagt helgilag er heyrđist fyrst ţann dag ţegar frelsarinn fćddist okkar jörđ? Er ţađ fjárhirđa bćn og ţakkargjörđ?
Sonur, ég man ţann óm frá ćsku, auđlegđ ţá féll mér í skaut. Og síđan hann vakađ í hug mér hefur og huggađ í angist og ţraut.
Ţađ er hinna helgimál sem heillar barnsins sál, ber um ókunna vegi veikan hljóm eins og vindurinn hjali milt viđ blóm.
Ó, hve dýrlegt á dimmum vetri dagsbrún í austri ađ sjá og hlusta á englanna helgisöngva hljóma – og jólagjafir fá.
Ţegar hljóm ađ hjarta ber, sem hlýjar mér og ţér, ţađ er bođ um ađ bráđum komi jól, ţađ er bođ um ađ aftur hćkki sól.
Ađ bráđum komi jól...........
Kristján frá Djúpalćk
Nú kviknar stjörnum öllum á, til okkar ljómann ber. Viđ kveikjum einnig kertaljós í kvöld er húma fer.
Ţá tekur kyrrđ í veröld völd, ţá verđur hlýtt og bjart. Og friđur nćr og fjćr á jörđ er fegurst jólaskart.
Og börn fá marga góđa gjöf er gleđur hjarta hvert. En gleyma ei ađ ţakka ţađ sem ţó er mest um vert:
Ađ jólabarn í Betlehem var boriđ ţetta kvöld, og flytur enn um frelsi bođ og friđ á hverri öld.
Kristján frá Djúpalćk
Í baráttu lífsins, sem blekkingin á, í búđir ţú verđur ađ hlaupa, ţú uppgefinn hugsar í einmana ţrá um allt sem ţig langar ađ kaupa.
Ef veskiđ er tómt, finnst ţér leiđin svo löng og ţig langar í ţćgilegt skjól. Ef ađeins ţú hlustar á englanna söng rćtist ósk ţín um gleđileg jól.
Ţú einmana mađur, ţú ćttir ţér von ef ađeins ţú kćrleikann fyndir, ţví alvaldiđ gaf ţér sinn elskađa son sem einn getur bćlt ţínar syndir.
Ţú kallar á Guđ ţegar kreppan er löng, ţú vilt kaupa ţér veraldlegt skjól. Ef ađeins ţú hlustar á englanna söng rćtist ósk ţín um gleđileg jól.
Ţú trúir í blindni á allt sem ţú átt, á allt sem ţig langar ađ gera. En jólin ţau sýna á jákvćđan hátt ađ Jesús hann kom til ađ vera.
Ţú blessun munt hljóta ţó ađ biđin sé löng ţví ţađ bíđur ţín fullkomiđ skjól. Ef ađeins ţú hlustar á englanna söng rćtist ósk ţín um gleđileg jól.
Kristján Hreinsson
Af himnum ofan bođskap ber
Međ gleđiraust og helgum hljóm
Međ gleđiraust og helgum hljóm
|
|
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||